Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Qupperneq 45

Snorratorrek
sá þriðji kom og bætti um betur
og tók hana aftanfrá"
- gólaði söngvarinn og félagar hans börðu sér á lær og tóku bakföll
af gleði.
„Strákar, hættiði þessu“ - sagði bílstýran hvöss.
„Og tók hana aftanfrá“ - hrinu þeir allir þrír í kór, en svo urðu
þeir að gera messufall af tómri ánægju yfir þessu innihaldsríka ljóði.
Þegar þeir náðu öndinni á ný var rútan komin í hlað í Reykholti.
Bílstýran opnaði dyrnar og sneri sér alúðlega að Snorra. „This is
Reykholt“ - sagði hún og snaraðist út og sótti töskuna hans í far-
angursgeymsluna. Strákarnir hurfu emjandi á braut.
„Orðbragðið á þessum unglingum“ - sagði gamla konan með
gleraugun og skupluna. Hún var líka að fara til Reykholts og tók
pokaskaufann sinn og handtöskuna.
„Æjá“ - sagði bílstýran - „þeir eru skelfing leiðinlegir, greyin.
Ertu viss um að þú hafir ekki gleymt neinu í rútunni? Kemur enginn
að sækja þig?“
„Oo, þetta er nú svo stutt, væna mín“ - sagði gamla konan - „en
þakka þér samt hugulsemina og vertu nú blessuð og sæl.“
„Já, og þakka þér fyrir samfylgdina“ - sagði bílstýran og ók svo
áfram eitthvað lengra í áttina inn til jökla.
Eftir stóð Snorri Sturluson með tösku sína og gekk af stað til
staðarhúsa.
Honum varð starsýnt á margt. Ekkert minnti á gamla tíma nema
ef vera skyldi nokkrar óhreinar rolluskjátur á beit á rótnöguðum
túnbleðli. A mel nokkru fjær hafði nokkrum bílhræjum verið staflað
saman til augnayndis, hrunið gróðurhús lá fram á lappir sínar við
veginn.
Hann bar töskuna sína inn í aðalbygginguna og reikaði þar villtur
um ganga um hríð uns hann kom þar að sem nokkrir unglingar
hímdu í skoti. „Hvar mynda ek finna meistara?" spurði hann en
unglingarnir ráku upp stór augu og vafðist gjörsamlega tunga um
tönn. Snorri endurtók spurningu sína, og þegar honum varð ljóst að
unglingarnir skildu ekki parið þá greip hann enn til enskunnar.
„Where can I find the schoolmaster?“ - spurði hann og tunguhaftið
féll samstundis af unglingunum sem vísuðu honum hjálpsamir á
443