Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Qupperneq 69

Þrír dxgurlagatextar
og borgin hún mænir gleið á gleyptan fenginn
það glóir á strætin í álögum marglitrar nætur
þau sem verða útí ystu myrkur gengin
einslangtog megna svo nettir háleggjaðir fætur
og stundum er líktog stigi fram verur úr draumi
en stundum einsog leiki skuggar á þili
sem koma í augsýn hvikandi og í laumi
og hverfa snögglega í dimmu klettagili
og þú horfir yfir vellina vanaður ótta
því vonin er getin af löngun en fæðingin kæfir
og meinlokan hugsun hún fælir þig á flótta
svo þú fermir þig því sem skynsemina svæfir
og er skynsemin sofnar brýst skrýmslið góða á fjörur
þú skimar yfir salinn fránum augum
sem afvegaleidd þeirri ofursjón leggjast í störur
þegar undan fótum vella fram búkar í haugum
þú svelgir í gegnum þau kynstrin öll af krásum
sem þar klofa á stuttum buxum með gullna hnappa
það tekur að hringla í lyklum að flestum lásum
og það ljúkast upp skápar og alltsaman happa og glappa
þar dansar margur meylegur sveinn á gólfi
og makkinn þyrlast uppljómaður svo glóir
þú skundar til sem skotið væri kólfi
útúr skápnum því menn fiska ekki nema rói
og álagamyrkrið lifnar og leggst yfir miðin
og löndunin hefst hvar orrusturnar voru unnar
og tjaldið sem hylur allt sígur fyrir sviðin
og sviðnar blasa við paradísir og brunnar
en nóttin þyngist og fargið fletur út liðið
menn fagna sigri örvæntandi sig hásar
og auðnin og tómið setjast yfir sviðið
og svefninn leiðir menn hvern til sinnar krásar
467