Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Qupperneq 78

Tímarit Máls og menningar
er orðinn að vígreifum gný: Af með kryppuna! Af með kryppuna!
dynur tatkfast og háttbundið.
Svo rífur foringinn sig útúr hópnum aftur. Hvernig líst þér á það?
spyr hann og skælir sig framaní Sindra, sem kemur nú allt í einu fyr-
ir sig kunnuglegu andlitinu. Hvernig leggst það í þig, litli viðbjóður?
Sindri kemur ekki upp einu orði. Eins og steinrunninn starir hann
á sundurglennt andlit mannsins. Hva . . .? Hvernig . . .? spyr hann
sig. Lítur út alveg eins . . . alveg eins og . . .
Leggst það ekki vel í þig, ha?
. . . alveg eins . . . eins og EG . . .
Þeir fara að dansa kyrjandi í kringum hann undir þungum
drumbuslætti sem bergmálar um garðinn. Að stundarkorni liðnu
linna þeir látunum og Sturlaugur fer að munda rýtinginn. Hann er
orðinn að sindrandi sveðju. Sturlaugur strýkur hana nokkrum sinn-
um, gaumgæfir eggina. Svo reiðir hann til höggs, heldur sveðjunni
yfir höfði sér eitt andartak. Um slýgrænar varir hans leikur dýrs-
glott.
Frá Sindra berast hryglur þegar hann gerir máttvana tilraun til að
rífa sig frá stönginni. Hann sér Lindu falla á kné og hrópa: Drott-
inn, lát þá ekki gjalda þessarar syndar.
Svo hvín í sveðjunni og á sama andartaki steypist tunglið inní
skýjaþykkni.
(. . . snarpur hnykkur. Síðan einungis tif dropanna úr lekum
krönunum.)
476