Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Side 114

Tímarit Máls og menningar
„Súkkulaðið, þú veist byrjaði hún. „Ég fór með það í jarðar-
för Hr. Mihashis. Það var svo fallegt, alveg eins og rauður bolti inn-
an um hvít blómin. Ég bað um að hatturinn yrði settur í kistuna hjá
honum.“
Fráfall Hr. Mihashis kom flatt upp á mig. Ég hafði ekkert farið út
eftir að ég setti rauða hattinn á skrifborðið mitt. Foreldrar mínir
vildu augljóslega ekki að ég fengi vitneskju um það.
Rauði hatturinn og hvítu sokkarnir. Aðeins tvisvar á ævinni hafði
ég látið eitthvað í kistu einhvers. Ég frétti að dauði Hr. Mihashis
hefði verið ákaflega kvalafullur, að hann hefði gefið upp öndina
með hræðilegu korri þar sem hann lá á þunnri dýnu í hrörlega fjöl-
býlishúsinu sínu, og augun í honum bókstaflega ætlað út úr tóftun-
um.
Ég er ennþá lifandi og held áfram að brjóta heilann um þetta:
Hvaða merkingu höfðu rauði hatturinn og sokkarnir hvítu?
HANDAN DAUÐA
Gamall maður og stúlka voru á göngu.
Þetta var á margan hátt einkennilegt par. Sennilega voru ein sextíu
ár á milli þeirra, en þau virtust kæra sig kollótt um það og gengu
þétt saman eins og kærustupar. Gamli maðurinn var heyrnardaufur.
Það var með naumindum að hann greindi það sem stúlkan sagði.
Hún var í purpuralitum kímono, mynstruðum litlum hvítum örv-
um, en neðri hluti hans falinn undir purpurarauðum hakama. Erm-
arnar voru lítið eitt of síðar. Gamli maðurinn var klæddur í flíkur
áþekkar þeim sem bóndakona færi í til að reita illgresi á hrísgrjóna-
ökrunum. Hann var ekki með vinnuhanska eða legghlífar, en bóm-
ullarskyrtan hans og buxur voru að sjá eins og kvenklæðnaður. Bux-
urnar voru of víðar um magurt mitti hans.
A flötinni, og aðeins spölkorn fyrir framan parið, var há vírnets-
girðing. Þótt svo hún stæði í vegi fyrir þeim, virtust þau ekki gefa
henni neinn gaum. An þess svo mikið sem að hægja gönguna, fóru
þau beint í gegnum girðinguna, svífandi eins og vindblær.
Stúlkan virtist taka eftir girðingunni þegar þau voru komin hinum
megin.
512