Skírnir - 01.01.1980, Síða 24

22
SVEINN EINARSSON
SKÍRNIR
fyrstu hópvinnusýningu á íslandi (1968), Strompleik Maríu
Kristjánsdóttur hjá L. A. (1972), Dansleik Sveins Einarssonar,
einkum síðasta atriðið (1974), Skollaleik Þórhildar Þorleifs-
dóttur (1976), Klukkustrengi eins og Brynja Benediktsdóttir
lýsti þeim (1973), að ógleymdum ínúk, og loks dæmi frá þessu
ári, Stundarfriður og Hvað sögðu englai'nir í leikstjórn Stefáns
Baklurssonar og Ofviti Kjartans Ragnarssonar.
Dæmin gætu orðið miklu fleiri, en hafa þó kannski orðið fleiri
en þörf krafði, vegna þess að því hefur verið haldið fram stund-
um, að íslenskt leikhús væri einhæft og skorti stílbrögð. Ég hygg
að það sé nær sanni, að íslenskt leikhús hafi aldrei fyrr búið
yfir jafn miklu listrænu áræði, sjálfstæðum frumleika og sköpun-
arkrafti. Og þar halda íslenskir leikstjórar vel á sínum hlut og
hafa varla jafn almennt gert betur áður.
Og með þessari fullyrðingu, sem einhverjir munu flokka und-
ir óskhyggju, en aðrir telja harla óvísindalega, ætla ég að láta
lokið þessum liugleiðingum. Tími minn er nefnilega þrotinn. Ég
hafði ætlað að hér tæki við kafli, þar sem farið væri nánar inn á
aðferðir með einstökum dæmum og jafnvel síðan að draga
nokkrar ályktanir af eigin reynslu sem leikstjóri, og ekki bötn-
uðu þá vísindin. En það verður þá að bíða annars tíma og ann-
ars erindis.
1 Séð og lifað, Rvk 1972, bls. 100.
2 Ibid. bls. 104.
3 Sveinn Einarsson: Den islandska teatern 1890—1910 (ópr. licentiatsritgerð).
í Ingólfur, 8. mars 1903.
5 Árni Pálsson: Á víð og dreif, Reykjavík 1947, bls. 69.
6 ísafold, 22. febr. 1893.
I Sjá t. d. Eufemia Waage: Lifað og leikið, Rvík 1948.
NOKKRAR BÆKUR TIL HLIÐSJÓNAR
Artaud, Antonin: The Theatre and its Double. New York 1958. (þýð).
Borgal, Clément: Jacques Copeau. París 1960.
Brecht, Bertolt: Tagebiicher und Autobiographische Aufzeichnungen,
Berlín 1975.
Cole, T. og Chinoy, H.: Actors on Acting. New York 1962 (safnrit).
Copfermann, Emile: Roger Planchon. París 1969.