Skírnir - 01.01.1980, Qupperneq 45

SKÍRNIR
LOFTUR Á LEIKSVIÐINU
43
stuttaralegur og annars hugar hann er gagnvart Steinunni
virðist mér sú, að hann er með allan hugann við dulspekina.
Rómur hans verður styrkur og seiðandi þegar hann fer að
ræða þessi áhugamál sín og það er engu líkara en lotningar-
kennd hrifning hans af ógnvekjandi veröld fræðanna veiti hon-
um aukinn þrótt. En í atriði þeirra Ólafs síðar í þættinum, þar
sem Ólafur lýsir góðlátlega yfir vantrú á þessa hluti, brýst áhugi
Lofts út í sjúklegu ofstæki og mann fer að gruna að honum sé
ekki fyllilega sjálfrátt. Orð eins og „eldur“, „rauð kattarlöpp",
„eyðilegging", „skuggi djöfulsins“, „beisla myrkrið", fá sterka
áherslu og með myrkri, fjarrænni röddu segir hann frá hug-
myndum sínum. Snerpa raddarinnar ber vitni um skarpa hugsun
og undir niðri hrýs Lofti auðheyrilega hugur við djöfladýTkun-
inni. En hann er engu að síður fullkomlega heillaður af henni
og þegar Ólafur lætur ekki sannfærast, fyllist hann heift og
gremju þess sem litið hefur það sem öðrum er hulið.
I lokaatriði þáttarins, þegar Dísa kemur inn, verður mikil
breyting á Lofti. Tilsvörin koma lágt, hikandi og með þögnum;
það fer ekki á milli mála að Loftur verður fyrir djúpum áhrif-
um af návist hennar og veit ekki alveg hvernig hann á að bregð-
ast við. En í flugferð þeirra til óskabrunnsins, sem þættinum
lýkur á, tekst honum að gefa þeirri unaðstilfinningu, sem hefur
gripið hann, mál. Þessa ljóðrænu einræðu flytur Lárus af hríf-
andi innileika og þó að hér sé í rauninni aðeins um leik að
ræða verður hann í meðferð Lárusar að tilbeiðslukenndri upp-
ljómun. Sömu stefnu tekur hann í atriði þeirra Lofts og Dísu
í öðrum þætti, þær tilfinningar sem hann tjáir í óskabrunns-
atriðinu vaxa þar og dýpka. Ást hans á henni verður hér að
einhvers konar ástríðulausri, guðdómlegri upphafningu sem
fyllir Loft blíðu og barnslegri gleði.
Mikið djúp er þannig staðfest milli þeirra tilfinninga sem
Dísa vekur með Lofti og þeirra sem hann ber í brjósti gagnvart
Steinunni. í návist Dísu verður hann annar og betri maður, en
það eru öðru fremur einbeittar tilraunir Steinunnar til að gera
honum skyldur sínar ljósar sem leysa verstu hvatir hans úr læð-
ingi. Kuldi hans og grimmd eru óspart dregin fram í uppgjöri
þeirra í öðrum þætti og það jafnvel í köflum sem hvað inntak