Skírnir - 01.01.1980, Síða 59

SKÍRNIR
LOFTUR Á LF.IKSVIÐINU
57
þeim. Ráðsmaðurinn var sýndur sem hreinskilinn maður, sem
enga dul dró á tilfinningar sínar, og Lofti finnst greinilega
óþægilegt að geta ekki talað við hann á opinskáan hátt.
Atriði Lofts og Dísu heldur áfram í svipuðum tón og fyrra
atriði þeirra; þau ærslast og leika sér. Það er sterk áhersla lögð
á það augnablik, þegar samband þeirra Steinunnar kemur upp
í huga hans; hann staðnæmist skyndilega og Dísa finnur á sér
að eitthvað veldur honum óþægindum. Seinni hluti atriðisins
er leikinn hægar og orð Lofts um að vera nýr maður, frelsaður
frá öllu illu, korna fyrirvaralaust, „þegar hann horfir í augu
Dísu“. Lok atriðisins, þegar Dísa leggur höndina á höfuð hans,
eru afar innileg; það fer nú ekkert á milli mála að tilfinningar
þeirra hvors gagnvart öðru eru mjög heitar.
Óvænt koma Steinunnar er skiljanlega mjög ónotaleg. Mýktin
í samskiptum Lofts og Dísu hverfur þó ekki strax, heldur helst
áfram í tilraunum Lofts að tala Steinunni til. Það er nú full-
ljóst að hann vill losna við hana og jafnvel þótt hann skilji að-
stöðu hennar ætlar hann sér alls ekki að taka þátt í henni. Sam-
viskan er slæm og hann óskar að hægt sé að ljúka þessu af á
sem sársaukaminnstan liátt. Hann ber sig illa og fer undan í
flæmingi, þegar Ijóst er að Steinunn ætlar ekki að þyrma honum,
reynir ólíkar undankomuleiðir og grípur að lokum til dulspek-
innar. Hann hyggst ná undirtökunum með hjálp liennar, hræða
Steinunni og varpa sökinni á hana. En siðferðisþrek hennar er
óhagganlegt og afsakanir hans („Ég lét ginnast af spegilmynd í
rennandi vatni“) hljóma aumingjalega. Að lokum missir hann
alla stjórn á sér og óskin um dauða hennar er vottur taugaveikl-
unar hans og tillitsleysis í senn. Hann veit ekki hvaðan á sig
stendur veðrið, þegar hún segir honum að hún sé með barni og
áform hans um að bjarga málunum eru lítið annað en örvænt-
ingarkennt fálm eftir einhverju hálmstrái; Steinunn rífur þau
fyrirhafnarlaust niður. I síðustu orðaskiptum þeirra var reynt
að sýna að það er staðfesta hennar sem kallar fram hatur Lofts,
sem einnig er blandið barnalegri þvermóðsku þess sem ekki fær
vilja sínum framgengt. Síðustu setninguna; „Þú elskar engan
annan en mig“, öskrar hann í móðursýkiskasti.
Sterk áhersla var lögð á ótta hans og óvissu í lokaatriði annars