Skírnir - 01.01.1980, Blaðsíða 178

176 ÓLAFUR JÓNSSON SKÍRNIR
19 Prjónastofan Sólin, fyrsti þáttur, fyrsta atriði, bls 10—17.
20 Leikskrá Þjóðleikhússins, apríl 1966, bls 20—21. Sjá ennfremur greinarn-
ar „Heimur Prjónastofunnar", Yfirskygðir staðir, Rvk 1971, bis 84—8,
og „Persónulegar minnisgreinar um skáldsögur og leikrit", Upphaf
mannúðarstefnu, Rvk 1965, bls 67—69.
21 Tvö leikrit, bls 144.
22 Jón Viðar Jónsson leggur í fyrrnefndri grein sinni mest upp úr frá-
sagnarefninu í leikritum Jökuls og virðist telja þau natúralísk að gerð
og eðli. Honum finnst mótsagnir andstæðra heimsviðhorfa kljúfa grund-
völl þeirra. Sjá Tímarit Máls og menningar 1979, bls 19—23.
23 Dómínó, bls 33.
24 Um fjögur leikrit Jökuls Jakobssonar, Sumarið 37, Dómínó, Klukku-
strengi og Son skóarans og dóttur bakarans, er nánar rætt í greinasafni
mfnu, Líka líf, Rvk 1979, bls 195—210.
23 Sjá td. grein Kristins E. Andréssonar „Bókmenntaárið 1965“ x Tímariti
Máls og menningar 1966, bls 9—10. Greinin er endurprentuð í Um ís-
lenzkar bókmenntir. Ritgerðir II, Rvk 1979, bls 171—201.
26 Af grein eftir Erling Halldórsson: „Opin leið? Tilraun til að skýra stöðu
leikhússins í dag“ í Tímariti Máls og menningar 1960, bls 152—162, má
etv. ráða einskonar stefnuskrá hans — með Ionesco og Brecht að leiðar-
ljósum.
27 Eyvindur Erlendsson: „Nýtt leikhús", Tímarit Máls og menningar 1966,
bls 131—146. Eyvindur var „meistari“ Leiksmiðjunnar og setti sýningar
hennar á svið.
28 Um nýtt og gamalt raunsæi í skáldsagnagerð undanfarinna ára er ögn
nánar rætt í greininni „Sem 1 spegli. Um nokkrar bækur og höfunda
eftir 1970“, Líka líf, bls 215-228.
ÚTGÁFUR OG SÝNINGAR
Örðuct er að fá yfirsýn yfir ísienska leikritagerð undanfarin þrjátíu ár —
af þeirri einföldu ástæðu að fátt eitt af þeim leikritum sem komið hafa til
sýninga hefur jafnframt verið gefið út í bókum. Það sem hér að framan
segir um verk og höfunda byggist umfram alit á sýningum leikritanna, en ég
hygg að ég hafi séð beinlínis allar sviðsetningar isienskra leikrita í Reykja-
vík frá árinu 1963, margar þeirra oftar en einu sinni, og raunar flest ný
leikrit allt frá 1950. Frá 1963 hef ég skrifað leiklistargagnrýni í dagblöð og
hef að sjálfsögðu stuðst eftir þörfum við þau skrif. Ekki er þar með sagt að
skoðanir í þessari grein á leikjum og höfundum séu að öllu leyti óbreyttar
frá því sem þar kom fram. Við samningu greinarinnar hafði ég ennfremur
afnot af leikhúsútgáfum allmargra leikritanna sem fjallað er um.
Hér á eftir eru taldar útgáfur leikritanna, þeirra sem komist hafa á prent,
og sviðsetningar þeirra sem hér er fjallað um, að útvarps- og sjónvarpsflutn-