Ráðunautafundur - 20.02.1996, Qupperneq 275

267
Kýr
Ákveðið var að senda 20 kelfdar kvígur til Færeyja og var auglýst eftir þeim á Suðurlandi
seinni part vetrar 1994, en yfirdýralæknir gaf leyfi fyrir flutningi á kvígum af ákveðnum svæð-
um. Kröfur sem gerðar voru til gripanna voru helst þær að æskilegasti burðartími var október
1994 með leyfilegum frávikum (sep-des), æskilegasti aldur við burð var 24-27 mán (24-30
mán), einungis kvígur undan reyndum sæðinganautum og góðum kúm komu til greina og
æskilegast var ef kvígurnar höfðu verið sæddar en þeim ekki haldið við heimanaut, en erfið-
lega gekk að uppfylla það skilyrði. Reynt var að gera sömu kröfur til NRF kvígnanna í Fær-
eyjum sam valdar voru í samanburðarhópinn. Af kvígunum sem fóru utan átti Þistill sjö dætur,
Suðri fjórar, Belgur þrjár, Hrókur tvær og Smyrill, Kaupi, Flórgoði og Bjartur eina hver.
Kvígurnar voru fluttar með gripaflutningabíl (hestabíl) þann 16. júní 1994 frá bæjunum
og niður á bryggju í Reykjavík. Þar voru þær skoðaðar af dýralækni og síðan komið fyrir í
gámum sem notaðir eru við útflutning á hrossum en hver gripur er þá í sérhólfi. Skipið lagði
síðan af stað sama kvöldið og kom til Færeyja tveimur sólarhringum síðar. Á leiðinni var
kvígunum bæði brynnt og gefíð hey og sáu skipverjar um það. Til Færeyja kom skipið rétt
fyrir miðnætti 18. júní og voru gámarnir þá keyrðir beint að fjósinu á Skælingi sem er um 50
km frá Þórshöfn. Þar var kvígunum komið fyrir á básum og þar voru þær í einangrun í um
mánaðartíma áður en þær voru fluttar á Royndarstöðina. Af þeim 20 kvígum sem fóru til
Færeyja fóru 4 beint út til bænda að lokinni einangrun en hinar 16 fóru á Royndarstöðina. í
rauninni áttu Færeyskir bændur allar kvígurnar en lánuðu Royndarstöðinni þær til tilrauna
fyrsta mjaltaskeiðið.
Á tilraunastöðvunum á Stóra Ármóti og Möðruvöllum voru kvíguhópar til samanburðar
við hópana í Færeyjum en ekkert verður fjallað um þá hér.
Fóður og fóðrun
Ákveðið var að kvígurnar skildu fóðraðar skv. íslenskri hefð, þ.e. að stærstum hluta á gróf-
fóðri og síðan á kjarnfóðri háð nyt. Þar sem kúastofnarnir eru mjög misstórir var vandasamt að
setja fóðurplanið þannig upp að það mismunaði stofnunum ekki fyrirfram. Einnig þurfti að
hafa í huga að nýta það gróffóður sem til var á Royndarstöðinni sem að mestu leyti var vothey
úr gryfjum en einnig dálítið af þurrkuðum böggum, en að stærstum hluta var gróffóðrið þó
íslenskt hey úr böggum.
Til að tryggja að við fengjum hey í tilraunina var samið við bónda í Landeyjum um að
þurrka og binda í bagga af vallarfoxgrasstykkjum hjá sér. Sumarið 1993 var mjög gott á
Suðurlandi og heygæði mjög mikil eftir það sumar. Vorum við því að vona að sumarið 1994