Skírnir - 01.09.2007, Page 32

8 Jón Sig ur›s son 1842. Til greint er bla› sí›u tal í meg in máli flar sem vís a› er til
fless ar ar rit ger› ar.
skírnir300 sigurður líndal
En ímyndi menn sér, fleg ar á allt er lit i›, a› Ís lend ing ar séu ófær ir til a›
gefa sjálf um sér lög, flá eru slíkt mis s‡n ing ar. fia› gild ir eina hva›a fljó›
tek in er — eng in fljó› er svo ein föld, a› hún sé ekki fær um a› setja
sjálfri sér flau lög, sem eigi vi› flarf ir henn ar og mennt un ar á stand; og slík -
um lög um er fla› bet ur gef i›, en ö›r um, sem koma a› víf andi, a› flau eru
aldrei sett fyrr en nau› syn dreg ur til, og flau leggja flví ekk ert band á
frjáls ræ›i manna a› óflörfu (bls. 105).
10. At huga semd ir Jóns Sig ur›s son ar
fiá er kom i› a› at huga semd um Jóns Sig ur›s son ar.8
Jón ger ir flá at huga semd vi› skrif Tómas ar, a› hann víki a› eins
a› sí› asta hlut an um í úr skur›i kon ungs 20. maí 1840 um a› Al flingi
ver›i a› fremsta megni lag a› eft ir hinu forna Al flingi, en sleppi
fleim or› um a› fla› skuli hafa alla hina sömu s‡slu og á ö›r um rá› -
gjaf ar fling um í Dan mörku. fiví sé rangt a› í kon ungs bo› skapn um
sé ein göngu vís a› til forn ald ar vorr ar og a› „rétt ar bæt urn ar um
full trúa fling in í Dan mörku komi flví flessu máli ekk ert vi›“, hef ur
hann eft ir Tómasi, og bæt ir vi› a› au› sætt sé a› or› úr skur› ar ins
séu rif in úr sam hengi og und ir sta›a máls ins skekk ist af flví a›
Tómas sleppi a› alklaus unni, en taki a› eins vi› bæti e›a ef menn vilja
held ur, und an tekn ingu henn ar, og bygg ir flar á allt sem á eft ir komi
(bls. 40). fiannig rífi hann or› úr skur› ar kon ungs úr sam hengi. —
Hér gef ur Jón ekki gaum fleim fyr ir vara Tómas ar, a› rétt ar bæt ur
kon ungs um full trúa fling in í Dan mörku komi flessu máli ekk ert vi›
me› an hin forna stjórn skip an er rann sök u› og flá megi láta flær
liggja milli hluta eins og flær væru ekki til. Tómas seg ir hvergi fyrir -
vara laust a› rétt ar bót um um full trúa fling in í Dan mörku megi ekki
gefa gaum fleg ar hin forna stjórn skip an hafi ver i› könn u›. Svo er a›
sjá sem fla› sem á milli ber um túlk un sé fram ar ö›ru áherzlu mun -
ur en and stæ› ur. Og Jón hnykk ir á me› fless um or› um:
fia› má líka nokkurn veg inn geta flví nærri, hvort kon ung ur muni ein -
göngu hafa vís a› oss til forn ald ar vorr ar, flví fla› var hvorki meira né