Skírnir - 01.09.2007, Page 40

10 Sig ur› ur Nor dal tel ur a› í um fjöll un Jóns gæti dá lít ill ar hár tog un ar flví a›
Tómas mi›i alls ekki vi› seinni ald irn ar. Sjá Sig ur› Nor dal 1987a:237.
11 Björn M. Ól sen 1891:45. Fyrri til vitn un in inn an gæsalappa, um skip an Al fling is,
skírnir308 sigurður líndal
Hann hafi ver i› breyti leg ur í tím ans rás og flví spurn ing vi› hva›a
tíma eigi a› mi›a.10 Og enn spyr Jón: „Mundi Höf. [Tómas] sjálf -
ur hafa or› i› meiri fö› ur lands vin ur fló hann hef›i klæ›zt í forn -
manna bún ing?“ Ef vi› vild um s‡na hvern ig lif a› hef›i ver i› á
Nor› ur lönd um í fornöld flá væri miklu nær a› flytja oss ni› ur á
Krist jáns borg til a› s‡na oss fer›a mönn um og forn fræ›a mönn um
á hverj um fimmtu degi eins og a›r ar forn leif ar, en láta okk ur
byggja heilt land til fless (bls. 62–63). All ar eru fless ar hug lei› ing -
ar Jóns til efn is laus ar. Tómas seg ir fletta sem hér er rak i› hvergi,
hvorki beint né óbeint. Ver› ur brátt kom i› a› flessu nán ar.
13. Um fjöll un fræ›i manna
Hver hafa nú ver i› vi› brög› vi› fless um skrif um. Hér ver›a ein -
ung is nefnd nokk ur dæmi:
Björn Magn ús son Ól sen seg ir í grein um Fjöln is mann inn Kon -
rá› Gísla son me› al ann ars fletta um rit ger› Tómas ar:
Rit gjör› flessi ber ljós an vott um brenn andi áhuga höf und ar ins á heill
fóst urjar› ar sinn ar, en flví mi› ur einnig um hitt, a› hann læt ur skáld leg -
ar hug mynd ir um ágæti forn ald ar inn ar glepja sjón ir fyr ir sér. Fræg› ar -
ljómi hinn ar fornu ís lenzku stjórn ar skip un ar blind ar augu hans, og hann,
sem ann ars haf›i svo hvassa sjón, sér ekki a› flessi ljómi var villu ljós í
flessu máli, flar sem allt var undir flví kom i› a› hafa fyr ir aug um flarf ir og
kröf ur nú tím ans. Hann vill í flestu taka upp aft ur hina fornu stjórn ar skip -
un, „fyrst vor fling in me› jafn stór um fling sókn um og í fornöld á sömu
stö› um og í sama mund, og al fling me› sömu lög réttu manna nefnu og
dóm nefnu eins og í firnd inni, eins á sama sta› og í sama mund.“
fietta tek ur Björn eft ir Jóni Sig ur›s syni án nán ari til vís un ar og
held ur sí› an áfram:
A› flví er sér stak lega al fling is sta› inn snert ir, flá er hon um svo mik i›
kapps mál, a› hann seg ir fla› vera „sína inni leg ustu sann fær ingu, a› fla› sé
hi› sama a› flytja al flingi frá fiing völl um og a› af taka fla› al gjör lega.“11