Skírnir - 01.09.2007, Qupperneq 86

23 Sjá Gunn ar Karls son: „Spjall um róm an tík og fljó› ern is stefnu.“ Tíma rit Máls
og menn ing ar, 4. hefti 1985, bls. 455–456.
skírnir354 sveinn yngvi egilsson
Belja rau› ar blossa mó› ur,
blá grár reyk ur yfir sveif,
und ir hverf ur runni, rjó› ur,
reynistó› í hárri kleif.
Blóm in ei flá blöskr un floldu,
blikna hvert í sín um reit …
A› eldsum brot un um lokn um, fleg ar hraun i› hef ur kóln a›, nær
gró› ur inn smám sam an a› festa ræt ur (8. er indi):
Gras i› flró ast grænt í næ›i
gló› ir flar sem runnu fyrr;
sty› ur völl inn bjarta bæ›i
berg og djúp — hann stend ur kyrr.
Tákn mynd ir hins há leita — berg og djúp — eru áfram til sta› ar og
halda vell in um uppi. fia› rík ir flví ekki tóm sveita sæla fló a› jar› -
eld arn ir hafi slokkn a›; ógn in b‡r áfram und ir, eins og Jónas árétt -
ar me› flví a› Skjald brei› ur haldi eld in um ni›ri. fió a› eld fjall i› sé
ekki leng ur virkt veit hann sem er a› land i› er í sí felldri mót un og
a› allt er í heim in um hverf ult.
Gu› leg og fljó› leg nátt úra
Nátt úra kvæ› is ins er marg slung in og hún er sam of in sög unni.
fiing vell ir eru sögu fræg ur sta› ur og Jónas leit á hann sem allt a›
flví helg an reit. Hon um var mjög í mun a› al flingi Ís lend inga yr›i
end ur reist flar sem fla› haf›i ver i› hald i› a› fornu og fletta haf›i
lengi ver i› eitt helsta bar áttu mál Fjöln is manna. Eld hug inn í hópi
fleirra, Tómas Sæ munds son, hélt flví fram a› ís lensk ur „fljó› ar -
andi“ hef›i í upp hafi val i› flenn an fling sta›.23 Ári› 1840 haf›i
Krist ján átt undi Dana kon ung ur lagt til a› al flingi Ís lend inga yr›i
end ur reist á fiing völl um. Fjöln is menn flótt ust hafa him in hönd um
tek i›, enda töldu fleir fletta eina sta› inn sem kæmi til greina og
vildu allra síst a› fling i› yr›i end ur reist í hinni hálf dönsku
Reykja vík. Kvæ›i Jónas ar er aft ur á móti ort fleg ar nefnd emb ætt -