Skírnir - 01.09.2007, Side 177

tilviljunin 445skírnir
Forn fræ› ing arn ir fást æv in lega vi› vi› fangs efni sem eru hætt
a› fram lei›a heim ild ir um sig sjálf. Ein staka sinn um hafa flau
skili› eft ir sig slíkt magn heim ilda a› ekki er hægt a› ímynda sér
a› flær flrjóti. Fræ›i menn sem fást vi› a› telja hlut fall fisk beina og
land d‡ra beina í ösku haug um og álykta af flví um matar æ›i íbú -
anna munu seint ver›a uppi skroppa me› heim ild ir, enda temja
fleir til vilj an ir engu sí› ur en fé lags- e›a nátt úru vís inda menn. Eins
er um flá sem telja fjölda gras frjóa í jar› vegi í hlut falli vi› birki frjó
til a› álykta um áhrif mann vist ar á gró› ur. En oft ast er fla› svo a›
forn fræ› ing ar ver›a a› láta sér nægja knapp an for›a heim ilda sem
rann sókn ar efni fleirra hafa lát i› eft ir sig. fia› set ur sterk an svip á
flest ar forn fræ›a rann sókn ir og veld ur me› al ann ars flví a› til vilj -
un in ver› ur ógjarn an tam in.
Mis tök Bar›a Gu› munds son ar held ég a› hafi eink um ver i›
flau a› hann reyndi a› færa fé lags vís inda lega a› fer› yfir á svi› flar
sem hún var ónot hæf. Oft ast haf›i hann allt of fá til felli til a› ni› -
ur stö› urn ar teld ust mark tæk ar á mæli kvar›a fé lags vís inda, og
eink um skorti hann, og okk ur öll, yf ir s‡n yfir vi› fangs efn i› til a›
geta beitt skipu legri tamn ingu til vilj ana me› von um ár ang ur. A›
telja fjölda skálda e›a Saur bæja var of lang sótt lei› til a› kom ast
a› flví sem nú tíma-fé lags vís inda ma› ur á 10. öld hef›i gert me› flví
a› spyrja flús und Ís lend inga ein fald lega hvort fleir teldu sig vera
Her úla ætt ar e›a nú tíma-líf fræ› ing ur sem bæri sam an DNA-ein -
kenni Ís lend inga, Nor› manna og aust nor rænna fljó›a.
fia› er alls ekki til gang ur minn a› deila á Bar›a Gu› munds -
son sér stak lega. Hann var afar hug kvæm ur og skarp skyggn
fræ›i ma› ur; kannski fram leiddi hann bara meira af hæpn um
kenn ing um en flest ir a›r ir af flví a› hon um datt fleira í hug, ekki
af flví a› hann væri sí› ur vand f‡s inn á rök semd ir en a›r ir. Ætli
fla› sé ekki oft svo a› vi› lát um okk ur nægja eitt, tvö e›a flrjú til -
felli til a› sty›ja kenn ingu um forn an tíma flar sem Bar›i haf›i fló
oft nokkra tugi und ir? Veik leik inn í a› fer› hans var a› eins sá a›
reyna a› færa vís inda lega a› fer› yfir á svi› flar sem hún gat ekki
kom i› a› gagni, og flví blas ir svo glöggt vi› hve veik bur›a rök -
færsla hans er.