Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.2009, Side 29

Tímarit Máls og menningar - 01.06.2009, Side 29
TMM 2009 · 2 29 Henry David Thoreau Borgaraleg óhlýðni Thoreau flutti þessa ritgerð fyrst sem fyrirlestur í The Concord Lyceum í janúar 1848 og bar sá lestur titilinn “On the Relation of the Individual to the State“. Í maí árið eftir birtist hann svo í tímaritinu Aesthetic Papers sem Elizabeth Peabody gaf út undir fyrirsögninni „Resistance to Civil Government“. Núverandi titill, „Civil Disobedience“, var ekki notaður fyrr en að Thoreau látnum árið 1866 í bók hans A Yankee in Canada, with Anti-Slavery and Reform Papers, en hefur verið notaður síðan. Munurinn á þessum tveimur fyrstu útgáfum er næsta lítill, aðallega greinar- merki og hástafir, en gera má ráð fyrir að Thoreau hafi sjálfur leiðrétt fyrri útgáf- una og því réttara að nota þá seinni – þýðandi. Ég tek heils hugar undir einkunnarorðin: „Sú stjórn er best sem stjórnar minnst“1, og ég vildi gjarna sjá þeim framfylgt hratt og markvisst. Ef það væri gert kæmi að því sem ég er líka sammála: „Sú stjórn er best sem stjórnar alls ekki“ og þegar menn verða undir það búnir koma þeir slíkri stjórn á laggirnar. Ríkisstjórn er í besta falli hagkvæm en flestar stjórn- ir eru oftast, og allar stjórnir eru einhvern tíma, óhentugar. Mótbárur sem komið hafa fram gegn fastaher, og þær eru margar og mikilsverðar og eiga það skilið að ná fram að ganga, er þegar allt kemur til alls líka hægt að setja fram gegn fastri ríkisstjórn. Fastaherinn er í raun ekkert annað en armur fastrar ríkisstjórnar. Ríkisstjórnin sjálf er ekki annað en aðferð sem þjóðin hefur valið til að koma fram vilja sínum og alveg jafn líklegt að henni sé misbeitt og hún skrumskæld áður en þjóðin geti beitt henni. Lítið á Mexíkóstríðið sem nú geisar2, verk tiltölulega fárra einstaklinga sem nota fastskipað ríkisvald sér til framdráttar því upp- haflega hefði þjóðin ekki fallist á þessar aðgerðir. Núverandi ríkisstjórn Bandaríkjanna: hvað er hún annað en hefð, og ekki ýkja gömul, sem leitast við að skila sér óskaddaðri til komandi kyn- slóða þótt sífellt kvarnist úr heiðarleika hennar? Hún hefur ekki til að bera lífskraft einstaklingsins því einn maður getur sveigt hana undir vilja sinn. Hún er einhvers konar trébyssa fyrir þjóðina. En hún er engu TMM_2_2009.indd 29 5/26/09 10:53:23 AM
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.