Tímarit Máls og menningar - 01.02.2012, Side 80

R ú n a r H e l g i Vi g n i s s o n
80 TMM 2012 · 1
Hann bandaði henni heldur kuldalega frá sér. Ég leit afsakandi á
konuna án þess að hann sæi til.
Þegar hann hafði klætt sig í ljósbrúnan mittisjakka – alltaf sami
séntilmaðurinn – leiddum við hann fram ganginn. Ég fann að hann
vildi helst ganga einn og óstuddur en hafði ákveðið að láta þetta yfir sig
ganga enda ekki langt síðan hann datt og brákaði í sér rifbein. Sárið á
vanga hans var ekki enn að fullu gróið eftir þær æfingar.
Ég var á glæsijeppanum sem hann keypti sér þegar hann fór að hjarna
við eftir sviplegt fráfall tengdamömmu. Sannkölluð lúxuskerra með
sóllúgu og leðursætum. Honum hafði verið bannað að keyra eftir að
hann bakkaði tvisvar á sama bílinn með stuttu millibili og hafði aldrei
sætt sig við það, hélt því fram að margir settust undir stýri þótt þeir
væru á þríhyrningsmerktum lyfjum.
Tengdapabba tókst að koma annarri rasskinninni upp í sætið en þar
sem hann átti orðið erfitt með að lyfta hinum fætinum varð ég að hjálpa
til. Í þessu brasi missti hann af sér annan inniskóinn.
„Þetta er ekki eðlilegt,“ sagði hann þar sem hann reyndi án árangurs
að lyfta fætinum.
Ég tók undir fótinn og með því að grípa í handfangið yfir dyrunum
tókst honum að mjaka sér upp í sætið.
„Þetta er glæsilegur bíll sem þú átt, Ragnar,“ sagði hjúkrunarkonan
þar sem hún stóð hálfumkomulaus á stéttinni.
„Þau eignast hann bráðum,“ sagði tengdapabbi og kinkaði kolli í átt-
ina að mér.
„Ég vona að þú eigir góðan dag, Ragnar minn. Við tökum á móti þér
þegar þú kemur aftur.“
Hann ansaði þessu engu og tautaði eitthvað um að vonandi yrði hún
ekki á vakt lengur þegar hann kæmi aftur. „Það er eitthvað að þessari
kellingu,“ sagði hann.
„Nú?“
„Það er eins og hún sé með tíu þumalputta. Hún er eins og byrjandi í
þessu. Ég komst varla í skóinn.“
Ég ók af stað. Við höfðum ekki farið langt þegar bíllinn tók að pípa.
„Byrjar nú þetta,“ sagði hann.
„Heldurðu að þú getir sett á þig beltið?“ spurði ég.
„Ætli ég verði ekki að reyna það.“
Ég stöðvaði bílinn og aðstoðaði hann við að festa á sig beltið. „Er þetta
í lagi svona?“
„Það verður bara að vera það.“