Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Blaðsíða 8

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
8 TMM 2017 · 3
og rúlluðu einsog síldartunnum að ég laumaðist út og heim, læddist upp á
loft – afþví ég var búin að borga fyrir bíóið átti ég auðvitað að sjá myndina
alla. Mamma fann mig á loftinu og spurði hvað væri að. Ég sagði einsog var
og var orðin töluvert fullorðin þegar ég fór næst í bíó.
Horfðirðu kannski á kvikmyndir í bútum innum gatið utan á bíóhúsinu
einsog þær Kata, Lilla og Magga gera í Franskbrauði með sultu?
Ójá, hvort ég gerði! Þótt ég væri hrædd var það spennandi því það var
bannað …
***
Heyrðu nú mig, hvernig barn varstu? Óþekkt, stillt?
Framan af var ég stillt – mér er sagt ég hafi verið ljúft lítið barn – en fimm
ára gömul breyttist allt: ég hafði verið yngst og í miklu uppáhaldi, mest hjá
bróður mínum sem var níu ára þegar ég fæddist; ég lék úti með honum, ég var
sólargeislinn hans. Svo fæðist lítill fallegur bróðir, dökkur eins og mamma,
með löng augnhár – sú rauðhærða og freknótta var vond við hann frá fyrstu
tíð; barnið ógnaði mér. Uppfrá því varð ég uppivöðslusöm, lét engan eiga neitt
hjá mér og slóst við stráka ef með þurfti.
Nú hef ég alið upp þrjú börn, er töluvert með barnabörnunum og ætla ekki
að gagnrýna uppeldisaðferðir foreldra minna en ég gæti þess að nota ekki
fyrritíma fílósófíu. Maður átti umfram allt að standa sig og láta ekki neinn
eiga hjá sér. Amma sem bjó á heimilinu var alltaf að dessa mig eins mikið og
hún gat og ég fékk þá heimanfylgju að ég ætti að standa með mér og þá var
best að svara fyrir sig og berja frá sér ef með þyrfti. Ég vildi vera góð en ég
var orðin frekjuskjóða. Það var ekki fyrr en ég varð fullorðin að ég ákvað að
hætta að berja frá mér og verða vingjarnleg. Þá leið mér betur. Harðneskja bjó
í andrúmsloftinu á þessum tímum. Það hefur margt breyst síðan.
Hvort fannst þér skemmtilegra að vera barn eða unglingur?
Ég held það hafi verið skemmtilegra að vera barn. Þegar ég er unglingur
eru veikindi á heimilinu. Mamma mín deyr eftir baráttu við þau. Ég var átján
ára gömul. Lát hennar hafði nokkuð erfiðan aðdraganda og áframhaldandi
erfiðleikar fylgdu.
Varstu trúuð? Ertu trúuð?
Ég hef háð ýmsa hildi við Guð. Amma mín sem ég nefndi áðan, Guðrún
Eiríksdóttir, mannasættir og góð kona, var mjög trúuð, hún trúði á Gvöð og
gaf mér sálmabók – hún var svo skemmtilega flámælt þessi elska. Hún kenndi
mér um nærveru Guðs og ég var bjargföst þeirrar trúar að hann dveldi alltaf
hjá mér. Þess vegna bað ég hann þess heitast að láta mömmu batna.
Þegar mamma dó struntaði ég í Guð og fór ekki í kirkju nema ég mætti til.