Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Blaðsíða 13

„ L á t t u e k k i þ e s s a ö g n h l æ j a a ð þ é r“
TMM 2017 · 3 13
Sjáum til með það en eitt langar mig að vita: Á hvaða árum voru börn
68-kynslóðarinnar fædd nákvæmlega?
Tsja, þetta teygir sig dálítið upp og niður en ég held að þau sem eru fædd
í kringum 1950 séu kjörhópurinn. Ingólfur bróðir – fæddur 1951 – var
blómabarn per exellence, ég fædd fimm árum fyrr náði í tímabilið og hug-
myndafræðina og blómstraði kannski mest á Kaupmannahafnarárunum.
Kaupmannahöfn var öll á sundi. Þegar ég fór til Göttingen árið 1972 hafði
’68 komið þar við en ekkert í líkingu við Kaupmannahöfn. Það var að vísu
hálfgerð upplausn í háskólanum – einkum í hugvísindadeildunum – í raun-
greinunum þar sem maðurinn minn nam var allt annað andrúmsloft en
hjá mér í þýskunni: nemendurnir neituðu t.d. að þéra kennarana og það var
mjög mikið mál og hafðist ekki í gegn en það losnaði um allt bæði þar og
hér. Ég gekk um með blóm í hárinu og á Jesúskóm í Kaupmannahöfn en lagði
búningnum í Þýskalandi. Maður sér þetta enn í Kaupmannahöfn að hluta til
hjá eldra fólki í klæðaburði og þá fer um mig hlýr straumur.
Já, hvernig mótar þú lífstíl þinn? Í sameiningu með öðrum? Meðvitað,
ómeðvitað útfrá gildum og siðvenju eða í andófi gegn hefðum? Á hvað
leggur þú mesta áherslu í lífinu? Hvernig fléttast starf þitt við fagurfræði
þína, praktík og skoðanir? Tekur praktík of stóran skerf af fegurðinni? Er
manneskjan í eðli sínu góð?
Tsja, ég veit ekki hvað segja skal, nafna … Sameiningin með öðrum var
afgerandi fyrir mig framan af – ég var svo mikil hópsál, heimavistarstelpa
– en eftir því sem árin hafa liðið komu önnur sjónarmið inn, meðvitað eða
ómeðvitað. Keppikeflið mitt alla tíð er að vera heiðarleg og góð manneskja.
Stundum finnst mér ég hafa lifað mörgum lífum og áherslur breytist með
þroska. Hugmynda- og fagurfræðin verður plássfrekari eftir því sem ég eldist,
skrifa lengur og hugsa meira – ég er ekki nærri því eins praktísk og ég var
áður. Ekki láta fegurðina í minni pokann fyrir praktíkinni. Fegurðin er lífið
sjálft.
Því miður er manneskjan í eðli sínu grimm. Við þurfum ekki annað en
hlusta á fréttir, horfa á fjölmiðla eða lesa mannkynssögu. Það er sorglegt og
þyngra en tárum taki. Af hverju getur mannskepnan ekkert lært?
***
Úff, ég veit ekki hvern við getum spurt að því. En hvað meturðu þó mest og
best í fari manneskju?
Heiðarleika og einlægni.
En minnst í fari fólks?
Óheiðarleika og fals.