Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Blaðsíða 47

E k k i p i s s a h é r !
TMM 2017 · 3 47
Sasha kom upp að rúminu og Matta, maðurinn hennar, tók strax utan um
hana. Hann kyssti hana á kinnarnar og síðan á varirnar. Henni fannst varir
hans vera kaldar þegar þær snertu kinnar hennar og munn. Það var ekkert
sérstakt við snertingu hans. Hún var búin að gleyma því hvort það hafði
nokkurn tíma verið þannig að þessi snerting kveikti í henni eða æsti hana
upp, þó ekki væri nema rétt aðeins. Kannski hafði það aldrei verið þannig.
Matta togaði í eitt hornið á handklæðinu. Sahsa stóð nakin fyrir framan
manninn sinn. Matta lagði hana niður á rúmið, snerti hana, þuklaði á henni,
hvíslaði eitthvað dónalegt.
Hún varð að loka augunum og hugsa um eitthvað. Kannski atriði úr bíó-
mynd sem hún hafði séð (Basic Instinct?) Kannski setningu úr bók sem hún
hafði lesið (Unaðsreit eftir Anaïs Nin?) Kannski ljósmynd úr tímariti (Al
Pacino í Life?) Kannski minningu úr fortíðinni (fyrsta kossinn?) Það voru
bara svoleiðis hlutir sem gátu kveikt í henni, æst hana aðeins upp og loks
látið hana blotna.
Á því augnabliki leyfði hún Matta að fara inn í sig, en það spratt líka út á
henni kaldur sviti. Venjulega klemmdi hún aftur augun. Venjulega kreppti
hún hendurnar saman í hnefa og safnaði kröftum. Hún einbeitti sér að
myndinni sem hún hafði kallað fram í hugann andartaki áður en typpi
mannsins hennar fór inn í hana.
Hún beit sig í vörina. Hún vissi að þetta myndi meiða hana og að hún þyrfti
að láta sig hafa það.
Sasha vonaði að þetta myndi ekki endast lengi og Matta vissi það. Hann
fór inn í hana. Færði sig inn og út. Sprautaði einhverju út. Þetta var stutt. Tók
fljótt af. Síðan velti hann sér ofan af henni.
Sasha fann að kvalir hennar voru á enda.
Hún þoldi ekki að fá typpi karlmanns inn í sig. Það meiddi hana og veitti
henni alls enga ánægju.
Hún vildi óska að hún gæti hengt skilti á klofið á sér, sýnt það manninum
sínum og öllum karlmönnum. „Ekki pissa hér!“ Það væri nú dásamlegt,
hugsaði hún.
***
Eftir að Marjan lagði það til, tók hún niður skiltið sem á stóð „Ekki pissa
hér!“ og setti í staðinn „Snyrtimennska er til marks um guðrækni.“ Fólk
sem á annað borð fannst gaman að óhlýðnast reglum væri bara líklegra til
að láta gossa þegar það sæi orðin „ekki“ eða „bannað“. Kannski myndi fólk
frekar hika við að míga á bílastæðisvegginn ef skilaboðin væru hvetjandi og
trúarleg.
Þennan morgun lagði Sasha bílnum fyrir framan búðina og gekk í áttina að
veggnum. Hún átti von á að finna óþef en varð varla vör við neina lykt. Hún
þefaði dálítið og fór nær. Lyktin var þarna, hugsaði hún. Einhver hafði pissað.