Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Blaðsíða 50

50 TMM 2017 · 3
B ó k m e n n t a h á t í ð
líkaminn hefði tæmst. Stuttu seinna helltist þvagið niður í klósettið. Og tárin
streymdu niður kinnar hennar.
Sasha brosti dauflega. Henni fannst hún vera endurnærð.
Hefði ég bara vitað af þessu fyrr, hugsaði hún.
Og á þessu augnabliki hvarflaði það að henni að kannski væru skilaboðin á
„Ekki pissa hér!“-skiltinu kolröng. Kannski voru sumir þannig að þeir fundu
ánægju sína í því að pissa út um allt og þá hafði hún engan rétt til að standa
í vegi fyrir þeim.
***
„Hvers vegna ertu að halda í þér þvagi?“ spurði læknirinn hana. Hann hafði
sagt henni að hún væri komin með blöðrubólgu.
„Ég veit það ekki, læknir,“ sagði Sasha. „Hvar sem ég er, þá líður mér alltaf
eins og ég sé að horfa á skilti þar sem stendur: „Ekki pissa hér!“ Og þá pissa
ég ekki.“
„Má ég skrifa fyrir þig tilvísun til geðlæknis?“
„Gerðu bara það sem þér finnst best, læknir,“
Þeir vilja ræna mig ánægjunni, hugsaði hún. Hún lokaði augunum. Dró
nokkrum sinnum andann djúpt og rólega. Hélt aftur af hvötinni til að pissa.
Eftir nokkrar mínútur myndi hún fá fullnægingu beint fyrir framan lækn-
inn. Tilhugsunin kom henni til að brosa. Og veitti henni auðvitað ánægju
um leið.