Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Page 83
F j ö g u r l j ó ð
TMM 2017 · 3 83
Tímamót
Vissir þú að þögnin er samsett úr hljóðum á annarri tíðni.
Á henni hrópar alvarleg rödd áminningar um vörðurnar sem
stóðu á heiðinni, útrunna fresti sem einhver gaf sér og dó frá
og ártíðir fiðrilda allra alda.
Á þeirri tíðni má líka heyra drunurnar sem fylgja því þegar
fljót mannkynsins finnur sér nýjan farveg, fyrirvaralaust og
án þess að neinn kippi sér upp við það.
Spilling
Þræðir spillingarinnar umvefja mig.
Þeir grípa mig, hrasi ég.
Þeir eru hengirúm sem ég móki í.
Ó, spilling, þú gómsæta salt samfélagsins.
Hvar væri ég án þín, án frændhyglinnar, undanlitanna,
eftirgjafarinnar.
Án augnaráðsins sem skilur, hlátursins sem fyrirgefur,
orðanna sem eru sannleikanum yfirsterkari?
Hvar væri ég án hinna samseku?
Mig hryllir við tilhugsuninni.
Anda léttar þegar ég finn hengirúmið bregðast við skjálfta
líkamans, finn styrk þráðanna, öryggið.