Milli mála - 2018, Blaðsíða 49

Milli mála - 2018, Blaðsíða 49
IRMA ERLINGSDÓTTIR Milli mála 10/2018 49 Eh ! bien moi, je vous dis que nous sommes arrivés au carrefour décisif. Ou nous prenons le chemin des privilèges, des postes et des turpitudes et nous collaborons avec le dictateur. Ou d’un bond nous échappons à la déchéance, et serrant sur nos cœurs notre jeune Révolution, nous l’emportons loin de la ville, vers la noble et rude retraite où nous l’élèverons jusqu’à ce qu’elle atteigne la fleur de son âge. Alors nous redescendrons fièrement sur le pays et nous en ferons la pure, la fière, l’impeccable conquête. Je vous en prie, fuyons cette victoire mesquine et trompeuse qui nous en- traînera de corruption en dégradation. Partons ! (p. 51) Par contre, Khieu Samphân choisit de se distancier des idées de Saloth Sâr – celle « d’une seule vérité », par exemple – et décide de travailler au sein du système pour faire avancer la cause de la révolution. Pour lui et son camarade communiste Hou Youn, il est significatif que la gauche ait fait bonne figure aux élections. Cela veut dire que la cause communiste est potentiellement viable en raison de sa capacité à attirer un soutien populaire au Cambodge. Ainsi, il accepte un poste au sein du gouvernement de Sihanouk et reçoit la chance de faire passer une partie de son programme idéologique en jouant un rôle dans la nationalisation d’entreprises privées. Dans la pièce, Samphân représente un discours alternatif à celui des Khmers rouges en une époque où leur influence politique était encore négligeable. Sa mère bouddhiste, la vendeuse de légumes de Phnom Penh nommée Khieu Samnol, a aussi une fonction importante (bien que radicalement différente) dans L’Histoire terrible… : il s’agit de l’amie de la poissonnière vietnamienne Madame Lamné. Leur relation sym- bolise la lente désintégration sociale du Cambodge qui résulte des luttes de pouvoir politiques. Les sentiments joyeux des premières scènes entre les deux femmes sont suivis de scènes alarmantes, puis enfin, d’une catastrophe. Initialement, Samnol se sent séparé de son fils à cause de son engagement politique : « Depuis qu’il a été en France et qu’il est tombé chez ces sauvages de communistes, il a tellement changé que parfois je me demande si c’est bien lui, celui qui est parti d’ici il y a cinq ans » (pp. 47-48). Dans un accès de ce qui aura été – on le saura plus tard – un optimisme injustifié, elle perçoit la victoire de la gauche aux élections parlementaires comme
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182

x

Milli mála

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Milli mála
https://timarit.is/publication/1074

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.