Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1937, Qupperneq 86

84
minnsta móti, og innheimta á gjöldum fyrir störf hennar gekk nijög
treglega. Aðaltekjur félagsins, auk árstillaga félaga, voru fyrir basar,
er félagið gekkst fyrir, og lítilsháttar af minningagjöfum. Hagur fé-
lagsins er nú mjög þröngur, ekkert útlit fyrir, að úr því rætist, og
iiiun því félagið bráðlega leysast upp.
Stykkishólms. í Stykkishólmi hefir kvenfélagið tekið aftur upp
fyrri venju sína að hafa stúlku til hjúkrunar á heimilum. Hefir það
komið mörgum að gagni og verið vel þegið. Tveir hreppar í hérað-
inu njóta sérstaks styrks úr ríkissjóði til læknisvitjana, Miklaholts-
hreppur og Eyrarsveit, sá fyrri 200 króna og hinn síðari 500 króna.
Vegna þess, hve erfitt er að sækja lækni út í Eyrarsveit, hrekkur þessi
upphæð ekki nema þegar heilsufar er frekar gott, því að allar ferð-
irnar eru farnar á sjó með mótorbátum. Hefir þessi kostnaður sum
árin komist upp í 1400 krónur eða meira. Er nokkur hugur í mönn-
um að reyna, hvort ekki væri tiltækilegt að ráða fasta hjúkrunar-
konu, sem gæti ferðast á milli sjúklinga og verið eins konar milli-
göngumaður milli sjúklinganna og læknisins. Tel ég líklegt, að þetta
gæti að einhverju leyti sparað fólki ferðalagakostnað vegna læknis-
vitjana.
Bíldudals. Hjúkrunarfélagið hefir styrkt sjúklinga með fégjöfum
aðeins.
Akureyrar. Samkvæmt hinum nýju alþýðutryggingarlögum starfar
eitt sjúkrasamlag í bænum. Allflestir bæjarbúar munu nú vera komn-
ir í þetta sjúkrasamlag. Munu flestir mjög ánægðir með sjúkrasam-
iagið með því fyrirkomulagi, sein nú er á því. Því miður virðist bera
allmikið á því, að sjúklingarnir misnoti þau réttindi, sem þeir verða
aðnjótandi með veru sinni i sjúkrasamlaginu. Aðsókn að læknum
liefir aukizt gífurlega, og meðalanotkunin virðist vera alveg óhóf-
iega mikil. Það virðist því miður vera svo, að sjúklingarnir heimti af
læknunum að fá meðul bæði í tíma og ótíma, og ef einhver lækn-
anna maldar eitthvað í móinn og álítur ekki, að sjúklingnum sé
nauðsynlegt að halda áfram með þau meðul, sem hann hefir haft, eða
fá önnur ný, er reynslan því miður sú, að sjúklingurinn snýr sér bara
til annars læknis og fær þar það, sein hann biður um. Að mínu áliti
er ástæðan til þessarar misnotkunar fyrst og fremst sú, að sjúkling-
arnir geta farið svo oft sem þeiin sýnist til læknis og til svo margra
lækna, sem þeim sýnist, án þess að greiða einn einasta eyri fyrir
læknishjálpina, enda hefir reynslan hér orðið sú, að sami sjúkling-
urinn hefir stundum farið til tveggja eða jafnvel fleiri lækna sama
daginn og fengið meðul hjá báðum eða öllum við sama sjúkdómi.
í öðru lagi er samningur læknanna við sjúkrasamlagið þannig, að
þeim er greitt fyrir hverja vitjun og hvert viðtal og vilja því auð-
vitað mjög ógjarna fæla sjúklingana frá sér með því að neita þeim
um að skrifa upp á lyfseðla, sem ef til vill eru ekki bráðnauðsyn-
legir fyrir sjúklingana, þar eð reynslan er sú, að sjúklingarnir i
slíltum tilfellum ganga beint til nágrannalæknisins og fá þar það,
sem þeir biðja um. Til frekari skýringar á aukningu lyfjanotkunar-
innar við komu sjúkrasamlagsins, vil ég geta þess, að árið 1936 voru
afgreiddir i lyfjabúðunum. hér 26033 lyfseðlar, en á árinu 1937 voru