Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1956, Qupperneq 210

1956
208 —
4/1958.
Dómsmálaráðuneyti hefur með
bréfi, dags. 6. ágúst 1957, leitað um-
sagnar læknaráðs varðandi það, hvort
tilhlýðileg hafi verið ávisun ..., fyrr-
um starfandi læknis í ..., dags. 27.
apríl 1957, á svefnlyf til handa B. G.,
þjóni á ..., er lézt voveiflega 29. s. m.
Málsatvik ern þessi:
Laugardaginn 27. apríl 1957 leitaði
B. G., þjónn á ..., til ..., starfandi
læknis í ..., sem gaf honum ávísun á
30 töflur af svefnlyfinu allypropymal
og 10 töflur af sjóveikilyfinu Neptu-
san. Samkvæmt upplýsingum frá Apó-
teki ... voru töflurnar Tablettae
allypropymali majoris.
Næsta dag, þ. e. sunnudaginn 28.
apríl, um kl. 7.00 árdegis, var skipið
. .. statt í . . .vík. Reyndi þá . .., bryti,
að vekja nefndan B. G., sem sagður er
hafa gengið til náða um kl. 20.00
kvöldið áður, en það reyndist ekki
mögulegt. Um kl. 9.10 árdegis tilkynnti
bryti ..., I. stýrimanni, að eigi hefði
reynzt unnt að vekja B.
I. stýrimaður brá þegar við og at-
hugaði B. Virtist honum svefn hans
vera með óeðlilegum hætti og hjart-
sláttur mjög hraður. Hringdi hann þá
þegar til ... læknis ..., sem kom eftir
stutta stund og gaf þann úrskurð, að
B. yrði að fara strax í sjúkrahús.
Læknirinn kveðst hafa skoðað sjúk-
linginn, sem hafi legið í rúmi sínu
alklæddur, með skó á fótum, i djúpu
svefndái. Hann gaf honum strax
lijartastyrkjandi stungu (pentazol).
Viðbrögð sjúklingsins voru engin, er
læknirinn stakk i hann dælunálinni,
livorki vöðvaviðbrögð né augna. Við
hlustun fannst hraður og veikur hjart-
sláttur.
Um kl. 11.10 s. d. var B. fluttur í
sjúkrabifreið í sjúkrahús ..., og tók
..., sjúkrahúslæknir, á móti honum
þar.
Samkvæmt frásögn sjúkrahúslæknis-
ins var B. i djúpu meðvitundarleysi,
er hann kom í sjúkrahúsið, og við-
brögð hans voru engin, hvorki við
ljósi né öðrum ytri áhrifum. Hélzt svo
allan tímann, unz hann lézt kl. 10.20
morguninn eftir.
Sjúkrahúslæknirinn skýrir svo frá,
að strax hafi verið dælt upp úr sjúkl.
og gerðar hafi verið ráðstafanir til, að
magainnihaldið yrði efnagreint, en
eigi liggur skýrsla um efnagreiningu
fyrir í skjölum málsins. Þá kveður
hann sjúkl. hafa fengið stöðuga súr-
efnisgjöf og hjartastyrkjandi stungur.
Læknirinn telur öll einkenni benda
til, að dánarorsökin hafi verið eitrun
vegna of mikils magns af svefntöflum.
Telur hann, að um 15 klst. hafi liðið,
frá því að sjúkl. tók inn svefntöflurn-
ar, þangað til hann kom i sjúkrahúsið.
Læknirinn taldi ekki ástæðu til að
láta kryfja líkið, þar sem dánarorsökin
hafi verið alveg augljós.
Glös undan áður nefndum lyfjum
fundust í herbergi B. heitins um borð
i ..., og voru þau bæði tóm.
Við rannsókn málsins töldu skips-
félagar B. heitins sig ekki hafa orðið
vara við neitt óeðlilegt í fari hans
þann tíma, sem hann hafði verið a
skipinu, en þetta mun hafa verið önn-
ur ferð hans með því. Faðir hans, G.
K., ..., kveðst ekki hafa orðið var við,
að B. væri þunglyndur né óeðlilega
órólegur, áður en hann fór í þessa
ferð. Hins vegar hafi hann fyrir
skömmu misst móður sína og tekið sér
það mjög nærri. Aðrar upplýsingar
um fortið B. heitins eru ekki fyrir
hendi i skjölum málsins.
..., áður starfandi læknir i ..., nu
héraðslæknir í ..., hefur komið fyrir
dóm við rannsókn málsins.
Hann kveðst ekki hafa þekkt B. G.
og ekki reka minni til, að hann hafi
komið til sín, en kannast við, að árit-
unin á glasið undan svefnlyfinu beri
með sér, að hann hafi ávisað þvi.
Hann kveðst sjaldan gefa allypropy-
mal, en gerir ráð fyrir, að maðurinn
hafi komið með öskju með þessari á-
letrun. Telur hann, að þetta sé venju-
legur skammtur, sem læknar gefa út
af þessu lyfi. Hann kveðst ekki muna
eftir að hafa gefið B. heitnum sjó-
veikitöflur.
Samkvæmt ákvæðum 3. mgr. 4. gr.
laga nr. 14 15. mai 1942 var máliö