Þjóðmál - 01.09.2015, Blaðsíða 28

Þjóðmál - 01.09.2015, Blaðsíða 28
26 ÞJÓÐMÁL hausthefti 2015 laganna haldi þeir enn fast við stefnu sína að „[standa] áfram með þeim ríkjum sem við höfum alltaf staðið með.“ Kveikjan að frumvarpi Pírata var viðurstyggi- leg árás á starfsfólk skrifstofu franska viku- blaðsins Charlie Hebdoe í París sl. janúarmánuð, þar sem morðóðir íslamistar myrtu fjölda manns vegna meints guðlasts. Í grunninn beindist árásin þó að tjáningarfrelsinu í öllum sínum myndum. Það má segja Pírötum til hróss að þeir höfðu áður gert tilraun til að aflétta refsiákvæði um fangelsisdóm af fleiri greinum almennra hegningarlaga svipaðs eðlis, en orðið frá að hverfa. En gott og vel, samþykkt frumvarps Pírata felur í sér að nú skal enginn lengur sæta sektum eða fangelsi samkvæmt 125. gr. hafi sá hinn sami leyft sér að draga dár að eða smána trúarkenningar [.. ] löglegs trúarbragðafélags. En er það svo? Í yfirferð sinni komst allsherjar- og menntamálanefnd að þeirri einróma niðurstöðu að grein 233 í almennum hegningarlögum komi fyllilega í stað 125. greinar og því enginn skaði skeður að fella hana úr gildi. Þessi mikli sigur Pírata fyrir hönd frjálsrar tjáningar var því varla sigurvímunnar virði. Sigríður Á Andersen, þingmaður Sjálfstæðis- flokksins hreyfði nýlega við þessu máli í pistli í Morgunblaðinu, þ.s. hún spurði hvers vegna ekki hafi komið til skoðunar að afnema líka 233. gr. a. en þar segir: „Hver sem opinberlega hæðist að, rógber, smánar eða ógnar manni eða hópi manna með ummælum eða annars konar tjáningu, svo sem með myndum eða táknum, vegna þjóðernis, litarháttar, kynþáttar, trúarbragða, kynhneigðar eða kynvitundar, eða breiðir slíkt út, skal sæta sektum eða fangelsi allt að 2 árum.“ Fyrsta grein þessara laga þar sem segir að hver, „sem hefur í frammi hótun um að fremja refsi- verðan verknað, og hótunin er til þess fallin að vekja hjá öðrum manni ótta um líf, heilbrigði eða velferð sína eða annarra, þá varðar það sektum …1) eða fangelsi allt að 2 árum“ ætti að duga ágætlega til að verja hvern sem er fyrir slíkum hótunum. Að móðgast eða finnast einhver lítillækka sig hlýtur alltaf að vera huglægt mat hvers einstaklings og ætti því ekki teljast til refsiverðra glæpa. Í samfélagi sem vill kenna sig við jafnrétti ætti grein 233. a. að vera að mestu óþörf. Það mætti hins vegar skoða hvort róg- burður, þ.e. álognar sakir ætti ekki að geta staðið sem sjálfstæð grein innan 233. greinarinnar. Lög um ófrægingar- eða haturs orðræðu gagnvart einstökum hópum fólks hafa verið að tínast inn í lagabálka í flestum löndum hins Vestræna heims síðan stuttu eftir síðari heimsstyrjöldina þegar þörfin fyrir vinnuafl til uppbyggingar var hvað mest. Tilurð þeirra má má rekja til nokkurra alþjóðlegra sáttmála um mannréttindi auk borgaralegra- og pólitískra réttinda (s.s. ECHR, CERD og ICCPR)1. Miða allir þessir sáttmálar að því að setja tjáningarfrelsinu skorður. Reyndin hefur þó verið sú að aðeins sum þessara réttinda eru virk og þá aðeins fyrir afmarkaða hópa. Enn er í flestum Evrópu- löndum refsilaust að hæða og hóta kristnu fólki og gyðingum útrýmingu þótt finna megi undantekningar frá þeirri reglu. Og regluverkið er furðu flókið. Franski fatahönnuðurinn John Galliano var t.d. dæmdur fyrir andgyðingleg ummæli um nafngreint fólk árið 2011 og danski leikstjórinn Lars von Trier var stimplaður persona non grata í Cannes fyrir andgyðingleg ummæli sama ár. Víðast hvar í Evrópu mega múslímar þó hóta gyðingum tortímingu. Í Bretlandi er það lögbrot að bera kristin trúar- tákn á sumum opinberum stofnunum, en ekki að klæðast al-khimār eða shaylah slæðum af trúarástæðum. Víða í Evrópu eru gyðingar hættir að ganga með kippah (kollhúfur) sínar af ótta við árásir. Þrátt fyrir skýr ákvæði um trúfrelsi 1 European Convention on Human Rights (ECHR), Inter- national Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination (CERD), International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) Lög um ófrægingar- eða haturs orðræðu gagnvart einstökum hópum fólks hafa verið að tínast inn í lagabálka í flestum löndum hins Vestræna heims síðan stuttu eftir síðari heimsstyrjöldina þegar þörfin fyrir vinnuafl til uppbyggingar var hvað mest . Tilurð þeirra má má rekja til nokkurra alþjóðlegra sáttmála um mann- réttindi auk borgaralegra- og pólitískra réttinda (s.s. ECHR, CERD og ICCPR). Miða allir þessir sáttmálar að því að setja tjáningarfrelsinu skorður. Reyndin hefur þó verið sú að aðeins sum þessara réttinda eru virk og þá aðeins fyrir afmarkaða hópa.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.