Þjóðmál - 01.06.2020, Blaðsíða 60

58 ÞJÓÐMÁL Sumar 2020
Ottó hafði sem ungur maður strengt þess
heit að hann skyldi umfram allt gera kröfur til
sjálfs sín fremur en að gera kröfur til annarra,
en sem yfirmaður gerði hann vitaskuld ríka
kröfu um iðni og starfshæfni. Ekkert kæmi
af sjálfu sér – vinna yrði fyrir öllu. Í tímarits-
viðtali árið 1981 lagði hann svo út af þessum
hugrenningum: „Ég hef alltaf verið þeirrar
skoðunar, að í vinnunni ætti að felast gleði,
en þessa afstöðu finnst mér verið að rífa
niður hin síðari ár. Ég tel, það mestu dásemd,
sem hægt að er að hugsa sér, að vera frískur
og geta unnið, – lagt eitthvað af mörkum
til þjóðarbúsins.“ Hann taldi brýnt að skapa
meiri samstöðu launþega og atvinnurekenda
og vinna gegn þeim áróðri að vinnan gæti
ekki verið gleðigjafi, því slíkar fullyrðingar
væru beinlínis rangar.22
Íslenska stafrófið
Í árdaga íslenskrar skýrslutækni blasti við
augljós vandi: Vélbúnaðurinn var gerður fyrir
enskumælandi markað þar sem bókstafir
eru 26 en þeir eru 10 til viðbótar í íslensku.
Fyrstu afurðir gagnavinnslunnar voru
rafmagnsreikningar, skattframtöl og önnur
plögg frá hinu opinbera. Margir urðu þar
að sætta sig við afbökun á nafni sínu, þar
sem íslenska stafi vantaði og upphaflega var
eingöngu notast við hástafi. IBM sá eðlilega
á því ýmsa meinbugi að laga vélbúnað að
íslenskum stöfum, þar sem vélarnar yrðu
aðeins seldar hér á landi í fáeinum eintökum.
Þegar vinnsla og geymsla gagna losnaði úr
viðjum gataspjaldsins varð sú aðferð almenn
að tákna tölvustafi með tiltekinni samsetningu
bita í talnakerfi með grunntöluna 16. Til varð
Ottó kynnir IBM 1620 tölvu fyrir Ásgeir Ásgeirssyni, forseta Íslands, 22. október 1963 (Ljósm. Sveinn Þormóðsson).