Þjóðmál - 01.06.2020, Blaðsíða 16

14 ÞJÓÐMÁL Sumar 2020
Ásta S. Fjeldsted
Sameiningin sem
endaði ofan í skúffu
Árið 2013 lagði svonefndur hagræðingar-
hópur þáverandi ríkisstjórnar fram 111
tillögur er skyldu auka framleiðni og skilvirkni
í ríkisrekstri. Markmið tillagnanna var einkum
að „gera ríkisbúskapinn sjálfbæran til lengri
tíma“, en þá var skuldsetning ríkissjóðs tölu-
verð og fyrirséð að útgjöld myndu aukast,
ekki síst vegna breyttrar aldurssamsetningar
þjóðarinnar. Hagræðingarhópurinn lagði
ekki áherslu á beinar niðurskurðartillögur
„heldur á kerfisbreytingar sem beindust
að breytingum á áherslum, aðferðum og
skipu lagi“ og gætu stuðlað að varanlegri
hagræðingu og auknum árangri til lengri tíma.1
Ekki liggur fyrir mat á framgangi eða árangri
tillagnanna, sem þó hefði verið ákjósanlegt.
Töluvert var um sameiningartillögur frá
hópnum og má þar sem dæmi nefna samein-
ingu embætta Ríkisskattstjóra og Tollstjóra
sem og Seðlabanka Íslands og Fjármálaeftir-
litsins, sem nú hafa verið framkvæmdar.
Auk þeirra var tillaga, sem þó hefur ekki enn
komist í framkvæmd, sem fólst í að skoða
valdmörk og verkefni Póst- og fjarskipta-
stofnunar og Samkeppniseftirlitsins út frá
hugsanlegri sameiningu embættanna.
Tillagan varð að sérstöku verkefni sem utan-
aðkomandi ráðgjafar voru fengnir til að vinna.
Ríkisstofnanir
Ljóst er að töluverð skörun er á verkefnum Póst- og fjarskiptastofnunar og hinna stofnananna, bæði Samkeppniseftirlitsins
og Neytendastofu. Á þetta hafa fyrirtæki bent sem lúta eftirliti þessa stofnana,