Strandapósturinn - 01.06.1986, Qupperneq 158

fram kröfu um að þeir fengju ekki aðeins kaup meðan unnið
væri við saltið, heldur einnig þann tíma, sem siglingin tæki, er
var um tveggja tíma stím, hvora leið.
Þá setur gamla manninn hljóðan um stund. Það var nefnilega
ekki venja á Ströndum að greiða mönnum kaup fyrir að sitja.
Loks stendur hann upp, slær pontunni við læri á sér og segir:
„Jæja piltar. Þið verðið þá að róa undir á Ófeigi.“ Strákarnir
tóku því vel og þar með var kaupdeilan leyst og verkfallinu aflétt.
I fárviöri á NorÖurfirdi
Oft voru erfiðleikar við að losa strandferðaskipin á Norðurfirði
því að hafskipabryggja var engin. Gengu yfirmenn iðulega hart
eftir að skipin væru afgreidd, þótt veður væri tvísýnt, ella yrði að
sleppa höfninni, til þess að áætlun færi ekki úr skorðum. Var því
djöflast í þessu, hvernig sem viðraði meðan nokkur tök voru á.
Haustið 1916 kemur Goðafoss með vörur til Norðurfjarðar og
á jafnframt að taka þar vörur, sem eiga að fara með honum til
Kaupmannahafnar. Vindur er vestanstæður og vaxandi þegar
byrjað er að flytja í land á tveim bátum. Gekk það þó áfallalaust.
En þegar útskipunin hófst var komið stórviðri og hikuðu því báts-
verjar við að leggja frá landi, þótt leiðin væri ekki löng út að
skipinu, sem lá við akkeri innarlega á firðinum.
Sendu þeir þá Agnar Jónsson á Hrauni til kaupfélagsstjórans,
Guðmundar Péturssonar, að segja honum að þetta sé ekki hægt
lengur, þar sem ófært sé út að skipinu og allir hættir að vinna.
Gamla manninn setti þá hljóðan. Hann skimar út á sjóinn um
stund, kemur síðan fram á tröppurnar og kallar til mannanna:
„Já, þið skuluð bara hætta. Hann Agnar ætlar að bera alla vör-
una til Kaupmannahafnar." Það var mikið hlegið að þessu. En
Guðmundur mun hafa séð, að óhætt var að bregða á glens, því
að veðrið var komið á það stig, að ekki þurfti að óttast að skipið
sigldi á brott.
Reyndar hvessti miklu, miklu meira en nokkurn óraði fyrir og
gerir þetta aftakaveður að ekki var við neitt ráðið. Báðir bátarnir
voru bundnir við bryggjuna. Allt í einu tekur veðrið annan bát-
156