Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 216

Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 216
Helga Law Journal Vol. 1, 2021 220 International Legal Research Group 221 The prefects could restrain person from protest during the labour Law. The Constitution Council decided that the measure was not proportionate and violates constitutional rights. Article 8§3, which forbade the residence of any person seeking to obstruct the public authorities actions, was also censored but the legislator manages to make it more flexible it including the condition of a “serious reason to think that the person can represent a threat to the security and the public order”. In conclusion, France applied Article 15 of the ECHR in the context of the state of emergency between November 13, 2015, and November 1st, 2017. During that period, administrative police used its extended power to ban protests in order to preserve peace and public order. The use of theses powers raised questions surrounding the legitimacy of the protests’ prohibitions. In fact, the authorities used the derogation of Article 15 not only to prevent France from a “public emergency” but also to avoid any public disturbance. 5 What positive obligations does your State assume to guarantee the enjoyment of the right to protest and to protect against the interference of private parties? Article 431-1 paragraph 1 of the Penal Code provides that "the act of hindering, in a concerted manner and with the help of threats, the exercise of freedom of expression, of work, of association rally participants in a territorial assembly or territorial event is punished by imprisonment and a fine of € 15,000."38 Thus, the right to demonstrate is a right recognized and regulated by the penal code. The article L211-4 of the code of the internal security39 decree-law of 1935 states that "the authority invested with police powers considers that the planned demonstration is likely to disturb public order, it is prohibited by a duly motivated decision to avoid a cancellation by an administrative jurisdiction." To make a prohibition order, two conditions must therefore be met: A real danger of serious disturbances and the absence of another effective means of maintaining public order Any prohibition order must be immediately notified by a judicial police officer to the signatories of the declaration. The latter must, unless refused, signed a Notification Process. If this notification is impossible, advertising must be done by any means. If this prohibition is pronounced by the mayor, the prohibition order is transmitted within 24 hours to the Police Commissioner. If the considers that this prohibition is not justified, he may appeal to the Administrative Tribunal to have the order annulled. Conversely, a Police Commissioner can replace the mayor who has not issued a prohibition order if he considers that the event is likely 38 Penal Code, Article 431-1 para 1. 39 Internal Security Code, Article L211-4. to disturb public order. Because the freedom to demonstrate responds to a system of prior declaration, the judge exercises maximum control of administrative decisions in this area, that is to say, a control that meets the standards of the case law Benjamin (EC May 19, 1933). For example, the ban on the Tibetan community in France on the occasion of a visit by the President of the People's Republic of China was cancelled on the double ground that the possible violation of "international relations of the Republic "is foreign to considerations of public order on the one hand, and that a general prohibition order exceeded, on the other hand, what was required by the maintenance of order (EC Nov. 12). 1997, No. 169295). The fact remains that the cancellation in 1997 of a protest order issued in 1994 has little effect on the effectiveness of the rights of those concerned. From this point of view, the introduction of the interim release by the Act of June 30, 2000, here as elsewhere, changed the situation: freedom of demonstration, fundamental freedom within the meaning of Article L. 521-2 CJA ( CE, ord., Jan. 5, 2007, Min of the interior c / Assoc "Solidarity of the French", n ° 300311), can from now on be usefully protected, whenever the administrative judge is demanding with regard to the administrative authority, and exercises a genuine control of the proportionality between general and absolute measure (the prohibition) and the reality of the disturbances which it is a question of avoiding and containing. In another case, a Police Commissioner had banned a demonstration of police officers by an order under the pretext that it constituted by "its very existence" a disturbance of public order. This was an error of law. Indeed, such a conception would have led to the deprivation of the right to peaceful demonstration of entire sections of the public service: police, but also magistrates, high officials, etc. It was based on a misinterpretation of Article 29 of the Decree of 9 May 1995 which only prohibits acts or remarks of "nature to bring disrepute to the body to which it belongs or to disturb public order". A peaceful protest, by itself, does not disturb public order. If police officers are deprived of the right to strike and are subject to a duty of discretion and discretion, they enjoy the freedom of demonstration on the public road guaranteed by the decree of October 23, 1935 (under the condition of having done the subject of a prior declaration to the competent authority, which can only prohibit it on the grounds of a threat to public order). In the end, the Toulouse Administrative Court stated, explicitly, that there is no incompatibility in principle between the special reserve obligation imposed on certain officials and the exercise of the freedom to demonstrate. In the private sector, an employer cannot prevent his employee from going to a protest. This is an individual freedom guaranteed by law. The employer can neither sanction nor discriminate, in terms of advancement for example, an employee on strike. However, the latter will not be paid during his absence, unless the strike results from a serious and deliberate breach by the employer of his obligations, or if an agreement to terminate the strike has provided for it.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224

x

Helga Law Journal

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helga Law Journal
https://timarit.is/publication/1677

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.