Úrval - 01.08.1947, Qupperneq 102

100
ÚRVAL
leggi jafnframt á hann meiri
skyldur.
Brýnasta úrlausnarefni okkar
er að umskapa samfélag mann-
anna. Það er hægt að gera á
nokkrum kynslóðum. Mikil-
mennin, sem stofnsettu lýðveldi
ykkar, byggðu það á grundvall-
arhugsjón, sem aldrei fyrr hafði
verið reynd í mannlegu samfél-
agi, en reyndist eigi að síður vel.
Mikilmennin að baki frönsku og
rússnesku byltinganna gerðu
aðrar, en þó sambærilegar til-
raunir. Ekkert þjóðfélag er
fullkomið, og félagslegar breyt-
ingar eru svo miklu örari en
þróunarbreytingar, ao þörfin á
félagslegum endurbótum er
miklu brýnni en nauðsynin á að
ná valdi yfir þróuninni. Þetta
tvennt verður að fara saman.
En það væri örlagarík f jarstæoa
að hugsa sér, að maður fram-
tíðarinnar muni geta lifað við
núverandi amerískt, enskt, rúss-
neskt eða kínverkst þjóðfélag,
eða yfirleitt nokkurt það þjóð-
félag, sem við getum gert okk-
ur grein fyrir nú.
Að mínu áliti mundi hann
sennilega verða skoðaður sem
líkamlegur, andlegur og sið-
ferðilegur gallagripur. FuIIvax-
inn mun hann sennilega verða
gæddur mikilíi vöðvafimi en
litlu vöðvaafli, með stórt höfuð,
færri tennur en við o. s. frv.
Hann mun þroskast mjög
seint, verða ef til vill ekki tal-
andi fyrr en fimm ára, en halda
áfram að læra þangað til hann
er orðinn fullþroska, um fertugt,
og lifa síðan í nokkrar aldir. At-
hafnir hans munu stjórnast
meira af skynsemi en hjá okk-
ur, og minna af eðlishvöt og
tilfinningum. Uppeldi og mennt-
un mun ráða mestu um að móta
hann. f sínueiginþjóðfélagimun
hann reynast góður þegn, en
meðal okkar mundi hann ef til
vill verða glæpamaður eða vit-
firringur. Hann mun verða
gæddur miklum gáfum á okkar
mælikvarða og flestir einstak-
lingar munu búa yfir einhverj-
um hæfileikum, sem á okkar
mælikvarða eru snilligáfur.
En líklega mundi þessi fram-
tíðarafkomandi skipulagðrar
þróunar verða jafnlítils metinn í
okkar augum, ef hann væri
kominn mitt á meðal okkar, og
og við í augum Pekingmannsins,
ef hann hefði fengið tækifæri
til að sjá okkur. Engin ástæða
er samt til að gera sér áhyggj-
ur út af því. Hann mun aldrei
verða á vegi okkar.