Úrval - 01.04.1953, Blaðsíða 82

«0
ÚRVAL
essu. Hún fær nóg að starfa.
Hún á að leika við Virginíu, 5
ára dóttur konungs, hún á að
vera herbergisþerna prinsess-
unnar og sitja á skólabekk með
henni. Elísabet er yngsta syst-
ir konungs, jafnaldra Karinar.
Eiríkur vill að Karin læri sem
mest, og hún fær nóg að starfa.
„Á einu ári aflaði hún sér
mikillar þekkingar og lærði að
koma fram eins og hefðarmær“,
segir í skráðum heimildum. En
ekki skulurn við taka það of
bókstaflega. Karin var sjálfsagt
vel gefin, en kröfurnar til mennt-
unar kvenna voru ekki miklar
á þessum tímum. Eiríkur segir
sjálfur, að hún hafi „lesið allvel“.
Sem drottning fékk hún einka-
ritara og eiginhandarbréf frá
henni eru ekki til, aðeins undir-
skriftin: „Wij Catherinna med
gudz Náde Suerigis Drothning“
og annarsstaðar „Karin Máns
Dáter“. Skriftin er greinileg og
snotur. Raunar varð hún dugleg
húsmóðir, hún saumaði út með
silki og gullþræði, m. a. í skyrt-
ur konungsins, og í Svartsjöhöll
annaðist hún sjálf hússtjórn.
Áreiðanleg mynd er ekki til
af henni. En falleg var hún. I
öllum samtímalýsingum segir,
að hún hafi verið grönn, með
ljósgult hár og ljósblá augu og
skæra húð. „Karin litla“ var alls
ekki lítil. íturvaxin eins og hún
var, hlýtur hún að hafa verið
glæsileg í skartklæðum þeim sem
hún bar síðar.
Það fór ekki hjá því, að yndis-
þokki hennar tendraði skjótt
heita ást í brjósti hins hverf-
lynda konungs. Öll kvöld sem
hann mátti, dvaldi hann í her-
bergi systur sinnar, þar sem
hann gat séð og talað við Karin.
Og til að gleðja hana, fór hann
oft með hana á báti út á Lög-
inn. Á kyrrum sumarkvöldum.
meðan þau létu bátinn reka á
vatninu, söng hann fyrir hana,
voru það oft söngvar sem hann
hafði sjálfur ort og samið lög
við.
Engan þarf að undra, þó að
Karin yrði ástfangin af hinum
glæsilega konungi, sem lét svona
mikið með hana. Að giftast hon-
um, verða drottning, hefur hún
þó naumast látið sig dreyma
um. Hún elskaði hann heitt og
innilega sjálfs hans vegna. 1
marz 1565, aðeins fáeinurn mán-
uðum eftir að hún kom til hall-
arinnar, vissi öll hirðin að hún
var orðin ástmey hans. Hún var
þá 15 ára og hann 31. Hann
hafði slitið öllu sambandi við
aðrar konur, og „allt til dauð-
ans var Eiríkur konungur trúr
Karin Mánadóttur", segir í forn-
um bókum.
Nú byrjar nýtt líf fyrir Karin.
Hún losnar við skyldur sínar
við prinsessumar, tekur þátt í
hallarveizlum og fylgir konungi
á ferðum hans. Hún f ær dýrindis
föt úr flaueli, silki og loðskinni
og ótal skartgripi. En hún klæð-
ir sig af smekkvísi. Oftast velur
hún sér brúna og gyllta liti sem
fara vel við Ijóst hárið. And-