Úrval - 01.04.1953, Qupperneq 116

Eitstjðrnargrein f amerískn dagblaði.
Á ferjunni.
TJr „New York Times".
Þegar þetta er skrifað er mað-
ur, skráður undir nafninu M. P.
O’Brien sem vinir hans segja að
sé stytting á miklu lengra ung-
versku nafni, að ferðast fram og
aftur með ferjunni milli portú-
gölsku nýlenduborgarinnar Macao
og brezku nýlendunnar Hong
Kong. 1 tvær vikur hefur hann
verið um borð í ferjunni, sem
heldur uppi ferðum milli þessara
tveggja borga. Vegalengdin er 50
mílur. Hann hafði farið um borð
í Macao án þess að hafa fullgilt
vegabréf.
Hann segist vera Ameríkumað-
ur. Ameríski ræðismaðurinn í
Hong Kong segir að hann sé ekki
Ameríkumaður. Honum er ekki
leyft að fara í land í Hong Kong.
Ekki er honum heldur leyft að
fara í land í Macao. Stanley Rich
segir í fréttaskeyti sínu til Asso-
ciated Press: „Ferjufélagið vill
losna við hann, en getur ekki með
góðu móti fleygt honum f yrir borð.“
Þetta persónulega vandamál
O’Briens verður einhvern veginn
leyst. Einhvern tíma kemst hann
í land, einhvers staðar. Búizt er
við, að ferjan verði innan skamms
tekin í þurrkvi, og ef til vill verð-
ur honum þá leyft að fara frá
borði. Eða kannski gengur ferj-
an sér til húðar og hættir að sigla
og þá verður ekki hjá þvl komizt
að hleypa honum í land. Eða
kannski á hann eftir að lifa um
borð í ferjunni til hárrar elli unz
hann fær hægt andlát.
En meðan hann heldur áfram
að sveiflast, frá Hong Kong til
Macao og frá Macao til Hong
Kong, er hann tákn. Hann er eins
og maður, sem er að reyna að
ákveða sig í kosningum. Hann
er ímynd mannkynsins sem stund-
um og sumstaðar virðist standa
andspænis vali milli tveggja harð-
stjórna, annarrar til vinstri og
hinnar til hægri. Hann er ímynd
menningarinnar sem sveiflast milli
friðar og styrjaldar, milli vonar
og örvæntingar, milli skapandi
starfs í þágu lífsins og eyðandi
strits í þágu styrjalda og dauða.
Hann er framtíðin og fortíðin
og hugur mannsins, sem sveiflast
þar á milli.
Þessar hugleiðingar kynnu að
koma herra O’Brien undarlega
fyrir sjónir, ef nokkuð getur þá
vakið undrun hans eins og ástatt
er fyrir honum. 1 tvær vikur hef-
ur hann sveiflast fram og aftur
eins og lifandi pendúll. Ef til vill
er hann farinn að venjast þvi.
Ef til vill heldur hann að hann
sé borinn til þessara örlaga.
En hvernig sem því er varið þá
óskum vér honum þess að mál
hans fái farsæla lausn. Ef hann
kemst þangað sem hugur hans
stefnir, má ef til vill taka það
sem góðan fyrirboða. Ef til vill
komast allar ferjur á leiðarenda
áður en lýkur og allir farþegar
I land.
STEINDOR3PRENT H.F.