Úrval - 01.04.1953, Blaðsíða 38

36
tJRVAL.
„Eiginkonur hafa hækka>ð
stórlega í verði,“ sagði hann,
„og það er orðið erfitt að finna
góða konu.“
„En Múhammeð,“ andmælti
ég, „ég hélt þú værir kvænt-
ur.“
„Já, auðvitað er ég kvænt-
ur,“ svaraði hann. „Ég á tvær
konur heima í Pesjavar. Það-
an eru vandræðin komin.“
Og hann sagði mér alla sína
hjónabandssögu. Svo virtist
sem Múhammeð hefði í fyrra-
sumar tekið ógleði nokkra.
„Skuggi ömurleika virtist stöð-
ugt hvíla yfir mér,“ eins og
hann orðaði það sjálfur. Hann
tók að venja komur sínar í
veitingastofur Pesjavar. Þar
drakk hann kaffi með vinum
sínum, át sætindi og horfði á
dansmeyjarnar sem sóttar
höfðu verið til Lahore til að
skemmta pótentátum borgar-
innar.
Einn morgun kom fyrri kona
Múhammeðs inn í herbergið
til hans og settist auðmjúk við
hvílu hans: „Húsbóndi okkar
er hryggur,“ sagði hún, „og er
hættur að koma til okkar í
kvennabúrið. Við höfum búið
honum dýrindis rétti og lært
nýja söngva, en húsbóndi okk-
ar virðist fremur kjósa mat
veitingahúsanna og söng
kvennanna að sunnan.“
Og svo hafði hún spurt auð-
mjúklega: „Er húsbóndinn orð-
inn leiður á okkur?“
Múhammeð varð ónotalega
við þessi orð konu sinnar, sem
hafði af næmleik sínum fundið
orsök ógleði hans. Hann hafði
kvænzt fyrri konu sinni þegar
hann var fjórtán ára og hún
tólf; seinni konuna hafði hann
tekið sér fimm árum síðar. Þær
voru eins og blóm á heimili
hans, en blóm sem tekin voru
að fölna dálítið, fannst honum.
Viku seinna hafði Múhamm-
eð komið í skylduheimsókn í
kvennabúrið, þar sem hann
horfði á seinni konu sína máta
gagnsæjan silkiklæðnað, er hún
hafði tekið með sem friðarfórn.
„Ef til vill,“ sagði hún ísmeygi-
lega, „færi þetta betur á ungri
konu. Okkur langar til að fá
aðra stúlku í kvennabúrið.“
Múhammeð tók vísbending-
una til greina og skömmu síð-
ar ferðbjó hann sig til lands
herskárra manna og undurfag-
urra kvenna að kaupa sér
þriðju konuna í kvennabúr
sitt.
En erfiðleikar hans voru rétt
að byrja. „Fyrir styrjöldina,"
sagði hann, „kostaði fimmtán
ára blómarós, sem kunni að
syngja og dansa og var hrein
eins og fjallaþeyrinn, í mesta
lagi 100.000 afganis eða 6000
ameríska dollara. En konuverð
er nú eins og allt annað komið
upp úr öllu valdi. Kunningi
minn einn borgaði nýlega hálfa
milljón afganis fyrir viðbót í
kvennabúrið sitt. Og hún kunni
ekki einu sinni að syngja.“