Úrval - 01.04.1953, Qupperneq 71

Böng öndun getur valdiff
fiárum brjóstverkjum.
Andvörp og sársauki.
Grein úr „Science Digest“,
eftir Joseph Wassersug, lækni.
SJTJKLIN GURINN í síman-
um var mjög æstur. „Lækn-
ir“, sagði hann, „þetta er ung-
frú Shipley. Ég verð að hitta
yður strax. Ég get ekki náð
andanum og ég hef sáran verk
vinstra megin í brjóstinu,
beint yfir hjartanu. Ég hlýt að
vera að fá hjartabilun. Má ég
koma strax til yðar?“
„Þér skuluð koma strax,“
sagði læknirinn. „Ég skal bíða
eftir yður.“
Um leið og læknirinn lagði
frá sér heyrnartólið, fór hann
að íhuga málið. Hann vissi að
sjúklingurinn var ógift verzl-
unarmær, hálffertug að aldri.
Við fyrri rannsóknir hafði
hann aldrei orðið var við
hjartveiki hjá henni. Þrátt
fyrir ótta sjúklingsins taldi
áherzlu á, að ekki sé hægt að
gera greinarmun á tveimur
tækjum, sem hugurinn eða sál-
in notar, og mundu þannig
skipa mannsheilanum og raf-
eindaheilanum í sama flokk.
En hvorugur aðilinn virðist
gera sér ljóst hvar hann stend-
hann ósennilegt að um hjart-
veiki væri að ræða. Karlmenn
geta fengið kransæðastíflu allt
í einu en sjaldan konur. Það er
sjaldgæft að ungar konur fái
skyndilega hjartabilun, nema
hjartað- sé veiklað fyrir af gigt-
sótt, háum blóðþrýstingi eða
þvílíku.
Annað var líka einkennilegt.
Enda þótt ungfrú Shipley
kvartaði sáran um andarteppu,
virtist ekki bera mikið á henni
meðan hún var að tala í sím-
ann. Gat það verið brjóst-
himnubólga ? Lækninum þótti
það ólíklegt.
Þegar um brjósthimnubólgu
er að ræða kemur verkurinn
venjulega fyrst og versnar við
öndunina, og eftir einn til tvo
daga verður andardrátturinn æ
ur í málinu, og haga báðir
málflutningi sínum þveröfugt
við það sem eðlilegt væri. Og
sýnir það aðeins, hve smár get-
ur verið hlutur þjálfaðrar og
rökréttrar hugsunar, þar sem
hennar er mest þörf.
J. Á. þýddi.