Úrval - 01.09.1953, Síða 18

16
tjkval
in í siðareglum sjónvarpsins,
sem nýlega hafa verið staðfest-
ar, hljóðar þannig: „Sjónvarp-
ið nær til amerískra heimila af
öllu tagi. Á þessum heimilum
eru börn á öllum aldri og fólk
af öllum kynþáttum og trúar-
skoðunum og á ýmsum mennt-
unarstigum. Sjónvarpið verður
alla tíð að hafa það hugfast,
að áhorfendurnir eru flestir
staddir á heimilum sínum, og að
sambandi sjónvarpsins við þá
er svipað háttað og sambandinu
milli gests og gestgjafa." Fram-
haldið er í svipuðum dúr með
venjulegum glamuryrðum um
„uppeldi“ og „mermingu" og
„góðan smekk“.
Og síðan koma sérstök fyrir-
mæli. 1 24. grein er talið upp
hverskonar efni megi ekki nota
í sjónvarpssendingar. Hér eru
nokkur dæmi: „Öðru hverju
kemur fyrir, að orð sem áður
voru nothæf fá óæskilega merk-
ingu .. . Laganefnd sjónvarps-
sendinga skal sjá um, að alltaf
sé tiltækur endurskoðaður listi
yfir orð og.orðatiltæki, sem ekki
á að nota. En ekki ber að líta
á listann sem tæmandi.“ „Árás-
ir á trúarbrögð og ákveðna trú-
flokka eru ekki leyfilegar.“
„Hjónaskilnaði má ekkif jallaum
sem hversdagsviðburði, og ekki
taka upp vörn fyrir þá sem eðli-
lega lausn á hjónabandserfið-
leikum.“ „Ekki má sýna Ame-
ríkumenn neyta áfengis, nema
slíkt sé nauðsynlegt vegna sögu-
efnis eða persónulýsingar.“
„Brögð til að hrella, sem hafæ
engan annan tilgang, ber að var-
ast.“ „Sjálfsmorð sem viðhlýt-
andi lausn á mannlegum vanda-
máliun er bannað að sýna.“
Vitanlega er ekkert af þessu
nýtt og þarf engum að koma
á óvart. í siðareglunum fyrir
sjónvarpið eru aðeins tekin upp
orðatiltækin og bönnin úr hinum
svonefndu Hays siðareglum, sem
kvikmynadiðnaðurinn hefur bú-
ið við í tuttugu ár.*) Sú stað-
reynd, að sjónvarpið hefur tek-
ið þær upp, sýnir aðeins, að ráð-
legt hefur verið talið að beygja
sig enn einu sinni fyrir þeim
fyrirmælum, sem koma frá for-
ráðamönnum hinna skipulags-
bundnu kirkjufélaga og öðrum
sjálfskipuðum ritskoðendum,
Vegna þess að eignarétturinn og
ráðin yfir mikilvægustu tengi-
liðunum milli höfundarins og
fólksins hefur færzt á fárra
hendur, er höfundurinn varnar-
laus gagnvart ýmsum áhrifa-
hópum, sem beita áhrifum sín-
um ofan frá, og sem með síaukn-
um kröfum sínum eru á góðum
vegi með að kæfa tjáningarfrels-
ið. Þessi félög, sem stofnuð eru
í því lofsverða augnamiði að
vernda réttindi minnihlutans á
ýmsum sviðum, svo sem í kyn-
þátta-, efnahags- og trúmálum,,
og eru oft til mikilla þjóðþrifa,
hafa á undanförnum árum tekið
þá stefnu, að réttindi minnihlut-
*) Sjá „Draumaverksmiðjan Holly-
wood“ í 4. hefti 10. árg.