Úrval - 01.09.1953, Qupperneq 28

26
■Orval
heyrt getið um þennan mögu-
leika, að sérhver amerískur
borgari geti orðið forseti.
Sjáið þér apana í búrinu
þarna? — Eg benti á búr, sem
stóð til hliðar. — Prófessorarn-
ir eru að reyna að kenna þeim
að tala. Aparnir eru hyggnir,
þeir eru smeykir við að verk-
smiðjueigendurnir kaupi þá og
geri þá að þrælum í verksmiðj-
um sínum.
Ég tók eftir velbúnum ungum
manni, sem sat á einum af
fremstu bekkjunum. Hann
brosti hvað eftir annað. Eg
benti á hann og sagði: — Hættu
að brosa, ungi maður! Farðu
út! Farðu heirn og biddu móður
þína, sem fæddi þig með þraut,
eins og mæður þessara barna
fæddu þau með þraut — farðu
heim og biddu hana að gefa þér
skilning og hjartgæzku.
Hann stóð upp og snautaði
út, en bömin í búrunum horfðu
á eftir honum. Fólkið sat þögult,
og fyrir utan öskraði ljón.
Daginn eftir héldum við frá
Coney Island til Manhattan
Beach, en þar átti ég að hitta
Platt öldungadeildarþingmann
klukkan níu um morguninn.
Börnin sukku niður í sandinn
og ég varð að hjálpa þeim
yngstu að komast áfram. Svo
fórum við að ganga meðfram
brautarteinunum. Mér var til-
kynnt, að brautin væri í einka-
eign og við yrðum að hypja okk-
ur burt. Loks benti veitinga-
maður nokkur mér á, að við
gætum stytt okkur leið, og inn-
an skamms stóð allur hópurinn
fyrir framan hótelið. Börnin
fóru að leika „Hail, hail, the-
gang’s here“ á flautu og bumbu,
og Platt öldungadeildarþing-
maður laumaðist út um bak-
dyrnar og flýtti sér til New
York, þegar hann sá litla herinn.
Ég bað hótelstjórann að gefa
börnunum að borða og skrifa
matinn hjá Platt, hann hefði
boðið okkur til morgunverðar.
Hann bauð okkur inn í sér-
stakan sal og veitti bömunum,
svo vel, að þau höfðu aldrei á
ævi sinni fengið annan eins
morgunverð. Ég fékk líka að
borða, og blaðamaður nokkur
frá Hearstblöðunum, og ég lét
skrifa þetta allt hjá Platt.
Við héldum síðan til Oyster
Bay, en forsetinn neitaði að
taka á móti okkur, og hann
svaraði ekki heldur bréfum
mínum. En leiðangurinn hafðl
gert sitt gagn. Við höfðum vak-
ið athygli þjóðarinnar á hinni
glæpsamlegu barnaþrælkun. Að
vísu töpuðu vefnaðarverka-
mennirnir í Kensington verk-
fallinu og börnin voru rekin.
aftur í verksmiðjurnar. En
skömmu seinna samþykkti Penn-
sylvaniustjórn lög um vinnu
barna, og samkvæmt þeim voru
þúsundir barna send heim úr
verksmiðjunum og öðrum þús-
undum var bannað að starfa í
iðnaðinum fyrr en þau væru
orðin fjórtán ára að aldri.
Ö. B. þýddi.