Úrval - 01.09.1953, Síða 44

42
ÚRVAL
hárinu niður í smágerða, tálipra
fæturna. Áreynslulaust að því
er virtist, líkt og þegar kóbra-
slangan lyftir bol sínum, reiðu-
búin til að höggva, reis líkami
hennar upp, þandist út, teygði
sig, unz Mata Hari birtist okk-
ur í allri fegurð sinni.
Ef frá eru taldar gullklukk-
urnar fyrir brjóstum hennar og
þungar, glitrandi festar um háls
og handleggi, var hún nakin —
allsnakin. Samt var ekkert í
þessari nekt, sem hneykslaði —
ekkert sem vakti hugsunina um
konu af holdi og blóði.
Hún sneri sér aftur að glott-
andi skurðgoðinu, laut því djúpt
og með dreymið bros á vörum
losaði hún stórt armband, sett
gimsteinum, af vinstri úlnlið
sínum og kastaði því með mjúkri
armsveiflu til heillaðra gestanna
— og þar sem armbandið hafði
verið, birtist nú blá, undin
slanga, flúruð í raflitað hörund-
ið. Því næst byrjaði hún að
dansa ....
Vissulega var þessi kona
leyndardómur — enginn hefur
nokkru sinni getað skýrt hina
austurlenzku eiginleika í fasi og
útliti Mata Hari. I hvorugri ætt
hennar var dropi af austurlenzku
blóði — allir skyldmenn hennar
voru ráðsettir, hversdagslegir
Hollendingar — og þar á ofan
sveitalegir.
Hvernig gat það þá skeð, að
þessi dóttir þriflegrar matrónu
eins og við þekkjum þær á mynd-
um Rembrandts og Rubens,
varð, þegar hún vildi það við
hafa, ímynd alls þess sem er
austurlenzkt ? Jafnvel augu
hennar, sem á daginn voru blá
— blá eins og kornblómið —
urðu svört — svört eins og nótt-
in — þegar hún dansaði.
Dáleiðsla? Hver veit?
C\0 OO
Sakar ekki.
„Peninga á ég ekki, fröken Karlsen. Gáfur mínar eru allt
sem ég á.“
„Það skuluð þér ekki gera yður áhyggjur út af. Það er
engin skömm að vera fátækur."
oo
Málarinn Degas.
var einu sinni vitni að því að eitt af málverkum hans var
selt á uppboði fyrir 200.000 krónur. Þegar hann var spurður
hvaða áhrif þetta hefði haft á hann, svaraði hann:
„Mér var innanbrjósts líkt og ég get ímyndað mér að hesti
sé, sem unnið hefur veðhlaup og sér knapann taka við verð-
launabikarnum." — Verden Idag.