Úrval - 01.09.1953, Síða 49

Veruleikinn bak við
Kameiíufrúna.
ÁST OG TÁR.
Grein úr „Hörde Ni“,
eftir Maj-Britt Bæhrendtz.
Hinn 2. febrúar 1852 var tjaldið í
litla Parísarleikhúsinu Théátre de
Vaudeville dregið i fyrsta skipti frá
því leikriti, sem átti eftir að verða
eitt vinsælasta og mest leikna leik-
rit allra tima. „La dame aux camél-
ias“ — Kamelíufrúin — hét leikritið
og höfundur þess var Alexandre
Dumas yngri, en um hann var þá ein-
ungis vitað, að hann var sonur
Alexandre Dumas eldri og að hann
ætlaði nú að bera á torg ástarævin-
týri sjálfs sin. Það hafði hann að
vísu gert áður í bók með sama nafni,
en slíkt voru smámunir hjá því að
sýna þau, á leiksviði. Áhorfendur
voru því komnir til að vera vitni að
hneyksli. —
„Sagan bak við söguna“ er rakinn
hér á eftir. Sænsk kona segir frá
veruleikanum sem skáldið sótti yrk-
isefni sitt í, og er fróðlegt að kynnast
henni fyrir alla þá mörgu sem séð
hafa óperuna La Travlata á leiksviði
eða í bíó, en hún er byggð á leikriti
Dumas, og ekki hvað sízt fyrir þá
sem sáu Stefaníu Guðmundsdóttur
leika Kameliufrúna í Iðnó á sínum
tima.
MENN vissu hvað beið þeirra
á leiksviðinu. Það var sag-
an um Marguerite Gautier,
ungu stúlkuna fögru úr laus-
lætisheimi Parísar, sem hittir
Armand Duval, ungan mann í
París, og nýtur með honum
tárvotrar, ástríðuþrunginnar
sveitasælu, er að lokum endar
í sorglegum skilnaði vegna
átakanlegs misskilnings. Hún
,,fórnar“ ást sinni til þess að
„bjarga“ fjölskyldu hans frá
smán. Hún hverfur aftur til
Parísar, í veizluglauminn og
lauslætið, en tærist upp af sorg
og berklum. Það er ekki fyrr
en í síðasta þætti að hún fær
uppreisn þegar elskhugi henn-
ar kemur aftur á fund hennar
þar sem hún liggur á dánarbeði
og þau sættast aftur heilurn
sáttum.
Parísarbúar þeirra tíma trúðu
ekki að slíkt efni væri þeim að
skapi. I fyrsta lagi voru þeir
mótfallnir því að söguhetjan
væri látin deyja í leikslok —
menn kusu að hafa skemmti-
legri endi á leikriti — í öðru
lagi fannst þeim efnið ótilhlýði-
lega djarft og raunsætt, og loks
var veruleikinn á bak við sög-
una svo nærri sem frekast gat
verið. Marguerite leikritsins hét
í veruleikanum Marie Duples-
sis og hafði verið velþekkt í