Úrval - 01.09.1953, Side 69

HIN FURÐULEGU AUGU FAKlRSINS
67
býðst til að verða aðstoðarmað-
ur hans. Hann tekur tilboði
mínu. Kaup mitt ? Átta anna
(tæpar 3 krónur) á dag.
Prófessorinn kennir mér að
gera töfrabrögð með hringjum,
og ég stend á strætinu fyrir
framan leikhúsið og geri þessi
brögð, og hrópa um leið til
fólksins að það skuli koma í
leikhúsið og sjá sýninguna.
Mér líkar þetta vel í nokkrar
vikur, það er miklu skemmti-
legra en að vera í skóla. En þá
verð ég fyrir hræðilegu áfalli
— ég kemst að því, að Moor
prófessor er enginn sannur
galdramaður, þetta byggist allt
á brellum og firnum handtökum.
Jafnskjótt verður aðdáun mín á
prófessornum að engu. Ég missi
allan áhuga á starfinu, en jafn-
framt fæ ég ákafa löngun til
að kynnast raunverulegum
galdri, skilja eitthvað í hinum
kynlega töframætti sem kallað-
ur er yoga.
Ég var ekki trúaður. Að vísu
er það rétt, að yogi er ávallt
mjög heittrúaður, en því var
ekki þannig varið með mig.
Það hefði verið hægt að kalla
mig svikara, því að þetta
var ekki trúarlegs eðlis í mín-
um augum, byggðist ekki á ein-
veru og afneitun, þvert á móti.
Mig langaði til að öðlast töfra-
mátt yoga aðeins af tveim á-
stæðum: Til þess að afla mér
fjár og frama. En einmitt þetta
tvennt myndi hver sannur yogi
fyrirlíta meira en allt annað í
veröldinni. Mér var því ljóst, að
ef fyrirtæki mitt ætti að heppn-
ast, yrði ég að látast vera mjög
trúaður maður.
Eftir tvo og hálfan mánuð
hvarf ég frá Moor prófessor og
hélt til Amritsar, þar sem ég
réði mig hjá farandleikflokki
einum. Ég varð að vinna fyrir
mér meðan ég væri að leita
leyndardómsins. Ég ferðaðist
með þessum leikflokki í þrjú ár
víðsvegar um Punjab. Þá var ég
orðinn sextán ára gamall og
hafði lagt fyrir mikið fé, tvö
þúsund rúpíur.
Nú þótti mér vera kominn
tími til að hitta einhvern yoga
að máli. Sex mánuðum seinna,
árið 1922 fæ ég meðmæla-
bréf til yoga nokkurs í Harda-
war. Hann fellst á að veita mér
tilsögn, af því að ég er með bréf-
ið. Kennslan er fólgin í því að
láta mig gera ákaflega erfiðar
líkamsæfingar, sem allar stefna
að aukinni stjórn á vöðvum og
andardrætti. En er ég hef gert
þessar æfingar í nokkrar vikur,
verð ég óþolinmóður. Ég segi
við yogann, að ég vilji efla and-
legan mátt minn — en ekki hinn
líkamlega.
Hann svarar, að ef maður öðl-
ist vald yfir líkamanum komi
valdið yfir andanum af sjálfu
sér. En ég vil öðlast hvortveggja
í einu, og ég held áfram að
nauða í honum. Loks segir
hann: „Jæja, ég skal kenna þér
fáeinar æfingar, sem munu
gera þér hægara fyrir að ein-