Úrval - 01.06.1955, Qupperneq 14

12
ÚRVAL
og það er sannleikur. Eg hef
séð allt og ég veit allt.“
„Skálddísin!" kallaði lærði
maðurinn upp. ,,já, já, hún er
oft einsetukona í stórborgunum.
Skálddísin! Já, ég hef aðeins
einu sinni séð hana í svip, en
þá voru stírur í augunum á
mér. Hún stóð á svölunum og
skein eins og bragandi norður-
ljós. Æ, segðu, segðu mér frá
öllu. Þú varst á svölunum, þú
fórst inn um dyrnar, og
þá“-------
,,Þá var ég kominn í forsal-
inn,“ sagði skugginn.
„Þér hafið öllum stundum set-
ið og horft yfir í forsalinn.
Þar var alls ekkert ljós, þar var
einskonar rökkur, en innar af
voru stofur og salir í langri
röð með opnum dyrum, sem
stóðust á hverjar við aðrar, og
var þar allt ljósum lýst. Ljós-
in hefðu alveg gert út af við
mig, ef ég hefði komizt alla
leið til yngismeyjarinnar. En ég
hafði vit fyrir mér; ég fór í
hægðum mínum, og það á maður
að gera.“
„Og hvað sástu þá?“ spurði
lærði maðurinn.
„Ég sá allt, og ég skal segja
yður frá því — en, meðal ann-
arra orða, það er alls ekki af
neinum gikkshætti, heldur af
því, að ég er nú frjáls orðinn,
og svo líka vegna þeirrar þekk-
ingar, sem ég hef til að bera,
— að ég nú ekki nefni mína
góðu stöðu og ágætu lífskjör,
■— þá væri mér ofur kært, ef
þér vilduð þéra mig.“
„Æ, fyrirgefið mér,“ sagði
lærði maðurinn, „það var af
gamla vananum, sem loðir við.
Þér hafið alveg rétt fyrir yður,
og ég skal muna eftir því, en
segið mér nú, hvað þér sáuð.“
„Allt,“ sagði skugginn, „ég
sá allt og ég veit allt.“
„Hvernig er umhorfs í innstu
sölunum?“ spurði lærði maður-
inn, „var þar eins og í græn-
um skógi? Var þar eins og í
heilagri kirkju? Voru salirnir
eins og stjörnubjartur himinn,
þegar maður stendur uppi á
háfjöllum?"
„Þar var allt,“ sagði skugg-
inn; ég fór ekki alveg inn, ég
staðnæmdist í fremsta herberg-
inu, í rökkurskímunni, en ég
hafði þar beztu sjónarstöðu;
ég sá allt, og ég veit allt. Ég
hef verið við hirð skálddísarinn-
ar, — í forsalnum.“
„En hvað sáuð þér? Gengu
allir guðir fornaldarinnar um
stóru salina? Börðust fornhetj-
urnar? Léku blessuð börnin sér
og sögðu frá draumum sínum ?“
„Ég segi yður svo mikið, að
ég var þar, og skiljið þér, ég
sá allt, sem þar var að sjá.
Hefðu þér komizt þangað yfr-
um, þá hefðuð þér ekki orðið
að manni, en það varð ég. Og
jafnframt fór ég að þekkja mitt
innsta eðli, það, sem mér er
meðskapað, og þá frændsemi,
sem ég er í við skáldskapinn.
Já, þegar ég var hjá yður, þá