Úrval - 01.06.1955, Side 41

ÚTVAKPSVIÐTAL VIÐ INGRID BERGMAN
39
þekkjari og hefur yndi af að
umgangast allskonar fólk. Hann
hefur verið víðast hvar á ítalíu
og ég hef verið með honum, ég
hef verið í fylgd með honum
jjegar hann hefur verið að
spjalla við sjómennina sína, set-
ið með þeim í kránni yfir glasi
af víni og hlustað á tal þeirra.
Þetta er fólkið og það spyr ekki
um hvort hann sé leikstjóri og
konan hans leikkona, heldur er-
um við öll aðeins menn. Kannski
er þetta af því hvernig ítalska
þjóðin er gerð. ítalir eru sjálfir
svo fljótir til, svo náttúrlegir.
Þeim finnst ekkert merkilegt
þótt einhver hafi verið heppinn
og hlotið frægð og sé ríkari en
þeir. Þeir halda virðuleik sínum
óskertum. Það var þetta sem ég
tók sérstaklega eftir í Ítalíu, að
fátæklingarnir — því að það er
óskapleg fátækt þar, meira en
við getum gert okkur í hugar-
lund hér í Svíþjóð — þetta fá-
tæka fólk í tötrum sínum heldur
mannlegum virðuleik sínum.
Það talar hreinskilnislega við
mann, hræsnar ekki og minnk-
ast sín ekki. Það horfir ófeimið
á mann með augum sem segja:
þú varst heppin, en ég ekki,
en ég er jafngóður maður og
þú fyrir því. Það er svo auðvelt
að umgangast fólk í Italíu af
því að það er svo opinskátt og
skrafhreyfið. Italir segja mein-
íngu sína tæpitungulaust, sam-
ræðurnar geta verið ákafar og
stundum rjúka þeir upp í
vonzku, en á næsta augabragði
er allt fallið í ljúfa löð. Þetta
gerir fólkið auðvitað opinskárra
og glaðlyndara, og maður kenn-
ir óumræðilegrar hlýju og ást-
úðar í garð ítölsku þjóðarinnar.
Fr.: Og hér heima er af-
staða manna öll önnur. Ef þér
talið um velgengi yðar og sigra
úti í heimi, þá er kannski litið
á það sem gort, því að þannig
erum við.
B.: Já, ég skil það, en ég
kann heldur ekki við uppgerðar-
lítillæti. Segi maður við hús-
móður hér í Svíþjóð: en hvað
þetta er góður matur! þá er
svarið alltaf: ónei, minn matur
er ekki góður, þér hafið sjálf-
sagt borðað miklu betri mat
annars staðar!“ Og segi maður:
enn hvað þér eruð í fallegum
kjól! — er svarið: ónei, hann
er ekki fallegur, ég keypti hann
á útsölu, hann er ekkert sér-
stakt. Hafi maður orð á því að
börnin séu falleg, er svarið:
börnin mín eru ekki falleg, þau
eru ljót, en börnin yðar eru
falleg. Og áfram í þessum dúr,
að mér finnst.
Þetta er kannski dálítið ýkt,
en ekki fjarri sanni. Ég tók
eftir því þegar ég kom til Ame-
ríku, að þegar maður sagði:
nei, hvað þér eruð í fallegum
kjól! — þá var svarað: Thank
you! Öðru ekki. Og það er líka
rétt. Maður klæðir sig ekki í
flík, sem manni finnst hræðilega
ljót, og manni finnst ekki, að
manns eigin börn séu ljót. Mér
finnst maður eigi að segja eins