Úrval - 01.06.1955, Síða 111

LÆKNIR 1 HVALVEIÐILEIÐANGRI
109
hvalveiðibátnum," bætti hann
við hikandi.
Mig langaði sannarlega ekki
til að flytjast milli skipa í þessu
veðri, en það var ekki hægt
að komast hjá því. Stærðar búr-
hvalur var milli skipanna, en
samt skullu þau saman öðru
hvoru.
Ég fór upp í körfuna með öll
áhöld mín, og ég hef aldrei ver-
ið hræddari á ævi minni. En
Mark valdi rétt augnablik og
Adam var sjálfur við vinduna.
Eg sveiflaðist út fyrir borð-
stokkinn og lenti hægt og mjúk-
lega á þilfari bátsins, sem valt
og hjó í öldurótinu. Hvalveiði-
báturinn lagði þegar frá og
sigldi til suðurs með fullri ferð.
Borgen, slasaði stýrimaður-
inn, lá á bekk í klefa sínum,
vafinn í sárabindi upp að
mjöðmum. Tóm rommflaska —
eina lyfið sem skipsfélagar hans
höfðu við höndina — lá við hlið
hans.
Ég gaf honum tvöfaldan
skammt af morfíni, ogmeðan við
biðum eftir því að það verkaði,
sagði skyttan mér frá slysinu.
Þeir höfðu skotið stóran hval
og gefið út um 50 faðma af
hinni sterku og teygjanlegu
nælonlínu, en hvalurinn synti
undir skipið og kom upp fyrir
aftan það. Línan lenti í skrúf-
unni og allt fór í flækju, en
hvalurinn togaði í strengda lín-
una af öllu afli.
Skrúfan kubbaði línuna í
sundur og hún skall á skipinu
með ofsalegum krafti. I næstu
andrá var þilfarið löðrandi í
blóði og fullt af mölbrotnu tré-
verki og beygluðu járni, og
Borgen lá stynjandi innan um
brakið, en meinleysisleg nælon-
línan var vafin um fætur hans
eins og slanga.
Ég gaf Borgen annan skammt
af morfíni og risti síðan um-
búðirnar af fótunum . . . Holdið
var svo tætt og beinin svo möl-
brotin, að ég hafði aldrei séð
annað eins frá því í stríðinu.
Og ég hafði engan læknisfróð-
an aðstoðarmann, aðeins gróf-
hendan sjómann, og sjúkrastof-
an var dimmur klefi í hvalveiði-
bát, sem sigldi með fullri ferð
um stormúfið Suðuríshafið.
Skyttan togaði í fætur stýri-
mannsins og linaði aldrei á tak-
inu, enda þótt til þessa verks
hefði þurft fjórar hjúkrunar-
konur í skurðstofu. Jafnframt
rétti hann út fótinn öðru hvoru,
til þess að verja mig falli, þegar
skipið tók verstu dýfurnar. Við
þessi slæmu skilyrði tók það
okkur þrjár klukkustundir að
setja klemmur á nokkrar æðar,
hreinsa sárin og setja spelkur
við fæturna. Borgen svaf með-
an á aðgerðinni stóð og var
það morfíninu að þakka.
Borgen var á lífi daginn eftir.
Hann lá á sama bekknum og
var með nýja rommflösku við
hliðina, en skipið hoppaði og
skoppaði sem áður. Seinna var
hann fluttur um borð í verk-
smiðjuskipið, og tókst sá flutn-