Læknablaðið : fylgirit - 05.01.2015, Side 73

X V I I V Í S I N D A R Á Ð S T E F N A H Í
F Y L G I R I T 8 2
LÆKNAblaðið/Fylgirit 82 2015/101 73
location of melanocytes in mammalian meninges suggests a possible
role in immunity.
V 50 Sensitivity to PARP inhibition in BRCA2 deficient cells
Stefan Hermanowicz, Ólafur Andri Stefánsson, Jórunn Eyfjörð, Stefán Sigurðsson
Biomedical Center, Faculty of Medicine, University of Iceland
sthh16@hi.is
Introduction: BRCA2 plays a crucial role in DNA Double Strand
Break (DSB) repair. Cells deficient in BRCA2 have impaired abi-
lity to repair DSBs and are therefore highly susceptible to DNA
damage. PARP1 is a protein responsible for mediating single
stranded break repair and has long been a target of cancer therapy.
By inhibiting PARP1, single stranded breaks will develop into
DSBs, potentially killing the cell. Here we are investigating whether
PARP1 inhibitors are effective on cells heterozygous for BRCA2.
Methods and data: Using a lentivirus on a heterozygous breast
epithelial cell line, A176, containing the Icelandic founder muta-
tion 999del5 we were able to create a BRCA2 knockout cell line.
Along with cell lines MCF7 (BRCA2 +/+) and CAPAN-1 (BRCA2
-/-), we treated the cell lines with PARP inhibitors and looked at
DNA damage response through foci formation and cell survival.
Results: MCF7, A176, and A176 with scramble shRNA showed
competent RAD51 foci formation following PARP inhibition. A176 with
BRCA2 shRNA and CAPAN-1 showed little or no ability to form RAD51
foci and suffered the worst from PARP inhibition.
Conclusions: We found that cells heterozygous for BRCA2 will have
sufficient yet slightly impaired ability to form RAD51 foci indicating
competent repair. PARP inhibition might be a treatment option for
heterozygous individuals with tumors that have lost both BRCA2 alleles
or as a preventive therapy by selecting against tumor cells that loose
both BRCA2 alleles.
V 51 Útbreiddari kransæðasjúkdómur hjá sjúklingum með brátt
kransæðaheilkenni og nýgreinda sykursýki
Steinar Orri Hafþórsson1, Þórarinn Árni Bjarnason1,2, Erna Sif Óskarsdóttir1,
Linda Björk Kristinsdóttir1, Ísleifur Ólafsson2, Þórarinn Guðnason2, Guðmundur
Þorgeirsson1,2, Karl Andersen1,2
1Læknadeild Háskóla Íslands, 2Landspítala
steinar.orri@gmail.com
Inngangur: Sjúklingar með brátt kransæðaheilkenni (BKH) eru oft með
ógreinda truflun á sykurefnaskiptum sem hafa neikvæð áhrif á horfur
þeirra. Markmið rannsóknarinnar var að meta hvort truflanir á sykur-
efnaskiptum væru tengdar útbreiðslu kransæðasjúkdóms.
Efniviður og aðferðir: Rannsakaðir voru sjúklingar með BKH án fyrri
greiningar á sykursýki af tegund 2 (SS2) á Landspítala. Skert sykurþol
og SS2 voru greind með mælingu á fastandi blóðsykri (FPG), HbA1c
og stöðluðu sykurþolsprófi 2 – 4 dögum eftir innlögn og mælingar
endurteknar þremur mánuðum eftir útskrift. Útbreiðsla kransæðasjúk-
dómsins var metin með Gensini-skori sem tekur tillit til þess hve mikil
þrenging er, hversu margar þrengingar eru og staðsetningar þeirra.
Niðurstöður: Meðal 171 sjúklinga (77% karlar, meðalaldur 63,3) voru
47% með eðlileg sykurefnaskipti, 41% með skert sykurþol og 12% með
SS2. Miðgildi Gensini-skors var 30,0 (16,0 – 48,8). Miðgildi Gensini-skors
voru 26,0 og 28,5 meðal sjúklinga með eðlileg sykurefnaskipti og skert
sykurþol. Miðgildi Gensini-skors var 37,0 meðal sjúklinga með SS2 (p
-=0,07).
Ályktanir: Sjúklingar með BKH sem eru með ógreinda sykursýki eru
með útbreiddari kransæðasjúkdóm heldur en þeir sem eru með eðlileg
sykurefnaskipti. Þetta undirstrikar mikilvægi þess að skima fyrir efna-
skiptasjúkdómum meðal sjúklinga sem leggjast inn vegna BKH.

V 52 Endurteknar mælingar á sykurbúskap bæta greiningu
á skertu sykurþoli og sykursýki 2 hjá sjúklingum með brátt
kransæðaheilkenni
Þórarinn Árni Bjarnason1,2, Linda Björk Kristinsdóttir2, Erna Sif Óskarsdóttir2,
Steinar Orri Hafþórsson2, Ísleifur Ólafsson1,2, Karl Andersen1,2
1Landspítala, 2 læknadeild Háskóla Íslands
thorarinn21@gmail.com
Inngangur: Sykursýki 2 (SS2) og skert sykurþol eru áhættuþættir fyrir
kransæðasjúkdómi sem oft eru ógreindir hjá sjúklingum með brátt
kransæðaheilkenni (BKH). Markmið rannsóknarinnar var að meta hvort
hægt væri að bæta greiningu á SS2 og skertu sykurþoli með því að
mæla sykurbúskap sjúklinga með BKH í sjúkrahúslegu og endurtaka
mælingar að þremur mánuðum liðnum.
Efniviður og aðferðir: Sjúklingar sem lagðir voru inn á hjartadeild
Landspítala með BKH án fyrri SS2 greininar var boðið að taka þátt
í rannsókninni. Sykurbúskapur var metinn með fastandi glúkósa í
plasma (FGP), HbA1c og stöðluðu sykurþolsprófi. Mælingar voru fram-
kvæmdar í sjúkrahúslegu og endurteknar þremur mánuðum seinna.
Sjúklingar voru flokkaðir með eðlilegan sykurbúskap, skert sykurþol
eða SS2 eftir hæsta gildi þessara mælinga.
Niðurstöður: 154 sjúklingar (80,5% karlar, meðalaldur 63 ár) sem ekki
höfðu verið greindir með SS2 tóku þátt í rannsókninni. Þegar teknar
eru saman mælingar frá innlögn voru 46,8, 40,2 og 13,0% flokkaðir
með eðlilegan sykurbúskap, skert sykurþol eða SS2. Þremur mánuðum
seinna voru 40,3, 50,0 og 9,7% flokkaðir með eðlilegan sykurbúskap,
skert sykurþol eða SS2. Þegar niðurstöðurnar í innlögn og þremur
mánuðum seinna voru teknar saman voru 28,6, 53,9 og 17,5% flokkaðir
með eðlilegan sykurbúskap, skert sykurþol eða SS2. Flokkun sjúklinga
eftir sykurbúskap var óbreytt hjá 59,7%, 18,2% urðu betri og 22,1% verri
milli mælinga.
Ályktanir: Um tveir þriðju hlutar þeirra sem leggjast á hjartadeild
vegna BKH eru með truflun á sykurefnaskiptum. Greiningarhæfni eykst
verulega við endurtekna mælingu þremur mánuðum eftir útskrift.
V 53 Bandvefsmyndun í beinmerg sjúklinga með
mergæxli: Áhrif og horfur
Tinna Hallgrímsdóttir1, Anna Porwit2, Magnus Björkholm3,4, Eva Rossmann4, Hlíf
Steingrímsdóttir5, Sigrún Helga Lund1, Sigurður Y. Kristinsson1,5
1Læknadeild Háskóla Íslands, 2Háskólanum í Toronto, 3Karolinska háskólasjúkrahúsið,
4Karolinska Institutet, 5Landspítala
tih7@hi.is
Inngangur: Mergæxli einkennist af offjölgun á plasmafrumum í beinmerg
og seytrun á einstofna mótefnum. Mikill breytileiki er í lifun sjúklinga en
þekkt er að ákveðnir þættir hafi áhrif á horfur, meðal annars aldur og
erfðabreytileiki. Bandvefsmyndun í beinmerg er þekkt í mergæxlum en
hefur verið mjög lítið rannsakað og áhrif þess á horfur að mestu óþekkt.
Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna algengi bandvefsmyndunar
í beinmerg sjúklinga með mergæxli og áhrif þess á lifun.