Læknablaðið : fylgirit - 05.01.2015, Qupperneq 81

X V I I V Í S I N D A R Á Ð S T E F N A H Í
F Y L G I R I T 8 2
LÆKNAblaðið/Fylgirit 82 2015/101 81
val was shorter among patients not receiving concomitant methotrexate.
Conclusions: In clinical practice, >70% of Icelandic and Danish PsA
patients treated with infliximab received sustained doses below the
5mg/kg/8wks recommended in international guidelines. Lower start
doses did not affect drug survival or response.
V 76 Survival in multiple myeloma patients that develop second
primary malignancies
Guðbjörg Jónsdóttir1, Sigrún H. Lund1, Ola Landgren2, Magnus Björkholm3,
Ingemar Turesson4, Anna Porwit5, Sigurður Y. Kristinsson1,3
1Faculty of medicine, University of Iceland, 2Memorial Sloan-Kettering Cancer Center,
3Department of Medicine, Division of Hematology, Karolinska University Hospital and
Karolinska Institutet, 4 Department of Hematology and Coagulation research Skåne University
Hospital, 5University Health Network, Department of Laboratory Medicine and Pathobiology,
Toranto General Hospital
guj2@hi.is
Introduction: The survival of patients with multiple myeloma (MM)
has improved significantly over the last decades due to increasingly ef-
fective therapies. With this improvement second primary malignancies
(SPM), have become a concern. The aim of this study was to assess the
effect of SPMs on survival in patients with MM.
Methods and data: All MM patients diagnosed in Sweden 1958-2011
were identified from the Swedish Cancer Registry. We identified in-
formation on all subsequent SPM diagnoses among patients in the
MM cohort. For each MM patient with SPM, two MM controls without
SPM were selected and matched by year of birth, sex, and date of MM
diagnosis. Survival was estimated from SPM diagnosis until death.
Results: Among 26,627 patients diagnosed with MM, a total of 1,314
developed SPM and 3822 MM patients were matched controls. Overall,
patients with SPM had a statistically significant 1.8 fold (95% CI 1.7-
2.0) increased risk of death in comparison to control MM group. MM
patients with SPM diagnosed 2001-2011 had a significant 1.2-fold (1.1-
1.4) increased risk of death in comparison to MM patients without SPM
diagnosed 1958-2000.
Conclusions: In this large population-based cohort study based on
almost 27,000 MM patients we report that the development of SPM is
associated with a significantly poorer survival. In addition we show that
despite the improvement in MM survival in recent years, patients with
SPM have a worse outcome than MM patients without SPM before the
new therapies became available.
V 77 Tengsl gáttatifs eftir hjartaskurðaðgerð við styrk D-vítamíns í
blóði
Guðrún V. Skúladóttir1,2, Arieh Cohen3, Davíð O. Arnar2,4, David M. Hougaard3,
Kristin Skogstrand3, Bjarni Torfason2,5, Runólfur Pálsson2,4, Ólafur S. Indriðason4
1Lífeðlisfræðistofnun, 2læknadeild Háskóla Íslands, 3Dept. of Clinical Biochemistry, Statens
Serum Institute, 4lyflækningasviði, 5skurðlækningasviði Landspítala
gudrunvs@hi.is
Inngangur: Rannsóknir benda til að styrkur heildar-25-hýdroxý-D-
vítamíns (25(OH)D2+25(OH)D3) í blóði tengist áhættu á alvarlegum
fylgikvillum eftir hjartaskurðaðgerðir. Gáttatif er einn algengasti fylgi-
kvilli slíkra aðgerða og er bólga talin mikilvæg í meinmyndun þess.
Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna tengsl heildar-25(OH)D,
25(OH)D2 og 25(OH)D3 við gáttatif eftir hjartaskurðaðgerð.
Efniviður og aðferðir: Styrkur 25(OH)D2 og 25(OH)D3 var mældur í
blóðvökva rétt fyrir aðgerð og þremur dögum eftir aðgerð hjá sjúkling-
um (n=126), sem gengust undir opna hjartaskurðaðgerð á Landspítala.
Tengsl við gáttatif voru könnuð með lógístískri aðhvarfsgreiningu.
Niðurstöður: Sjúklingar sem fengu gáttatif eftir aðgerð höfðu hærri
styrk 25(OH)D2 í blóðvökva en þeir sem héldu sínustakti (1,3 (0,0-20,8)
sbr. við 0,8 (0,0-4,4) nmól/L, p=0,003), en ekki var munur á styrk 25(OH)
D3 (51,6 (8,6-83,5) sbr. við 37,8 (7,4- 89,1) nmól/L, p>0,05) eða heildar-25(-
OH)D (p>0,05) milli hópanna. Styrkur 25(OH)D2, 25(OH)D3 og heild-
ar-25(OH)D var marktækt lægri í báðum hópum eftir aðgerðina miðað
við fyrir aðgerð (p<0,05). Tengsl gáttatifs við styrk 25(OH)D2 voru
markæk (odds ratio (OR) = 2,065; 95% öryggismörk (CI) 1,132-3,768)
eftir að leiðrétt var fyrir aldri, líkamsþyngdarstuðli, reykingum, áfengis-
neyslu, tegund aðgerðar og hæsta CRP gildi eftir aðgerð, en engin tengsl
fundust við styrk 25(OH)D3 (OR = 0,997; 95% CI 0,974-1,021).
Ályktanir: Niðurstöðurnar benda til að hár styrkur 25(OH)D2 í
blóðvökva geti átt þátt í myndun gáttatifs eftir opna hjartskurðaðgerð
en ekki 25(OH)D3 eða heildar-25(OH)D. Þessi munur getur mögulega
verið vegna mismunandi áhrifa D2 og D3 á bólguferla eða raflífeðlis-
fræði hjartans.
V 78 Tengsl festiþráða pneumókokka og raðgerða
Gunnsteinn Haraldsson1,2, Sigríður Júlía Quirk1,2, Helga Erlendsdóttir1,2, Martha Á.
Hjálmarsdóttir1,2, Ásgeir Haraldsson1,3, Andries J. van Tonder,4 Stephen D. Bentley5,
Angela B. Brueggemann4, Karl G Kristinsson1,2
1Sýklafræðideild Landspítala, 2Lífvísindasetri Háskóla Íslands, 3Barnaspítala Hringsins,
4Nuffield Department of Medicine, 5Wellcome Trust Sanger Institute, University of Cambridge
gah@hi.is
Inngangur: Festiþræðir (pili) pneumókokka eru mögulegir sýkiþættir
sem tengjast viðloðun. Ef tengsl eru á milli klóna og festiþráða gætu
mismunandi festiþræðir hugsanlega útskýrt sveiflur í tíðni ólíkra klóna.
Kóðað er fyrir festiþráðum á genaeyjunum PI-1 og PI-2. Markmið
rannsóknarinnar var að kanna tilvist þessara gena og tengsl þeirra við
raðgerðir.
Efniviður og aðferðir: DNA úr pneumókokkum úr ífarandi sýkingum
(n=134), neðri öndunarvegum (n=187), miðeyra (n=350) og nefkoki
heilbrigðra barna (n=376) frá árunum 2009-2014, alls 1047 stofnum, var
einangrað í Promega Maxwell 16s einangrunartæki og heilraðgreint í
HiSeq2500 raðgreini. Niðurstöður voru settar saman með Velvet og þær
geymdar í BIGS gagnagrunni, þaðan sem voru dregnar úr þeim upp-
lýsingar um raðgerð og tilvist genaeyjanna PI-1 og PI-2 og flokk PI-1.
Niðurstöður: Á meðal 1014 stofna fundust 104 raðgerðir, ekki var hægt
að ákvarða raðgerð 33 stofna. Algengasta raðgerðin var ST3014, 151
stofn, en 39 raðgerðir innihéldu aðeins einn stofn hver. Genaeyjur festi-
þráða fundust í 474 stofnum af 30 raðgerðum, en ekki í 573 stofnum af
78 raðgerðum. ST62 innihélt 8 stofna með PI-2 en 27 stofna án, og ST199
innihélt 10 stofna með PI-1, flokki III en 42 stofna án festiþráða. Þrjár
aðrar raðgerðir innihéldu stofna sem voru ýmist með eða án festiþráða
eða með ólíka gerð og/eða flokk festiþráða. Að öðru leyti voru allir
stofnar hverrar raðgerðar eins með tilliti til festiþráða, þ.m.t ST3014 sem
innihélt báðar genaeyjurnar.
Ályktanir: Gen fyrir festiþræði fundust í tæplega helmingi pneumó-
kokkastofnanna og tilvist þeirra fór eftir raðgerðum þannig að stofnar af
sömu raðgerð voru eins með tilliti til festiþráða.