Úrval - 01.02.1967, Qupperneq 13

HIN ÞÖGLU GÖNG DAUÐANS
11
Kl. 2,40 hélt lest 8025 inn á stöð-
ina og Salonia skipaði þeim Capo-
negro og Biondi að losa eimvagn
lestarinnar úr tengslum við hina
vagnana, því að hann ætlaði að
halda af stað á honum einum til að
rannsaka hvað væri að sporinu til
Bella-Muro. Þeir nöldruðu eitthvað
í barm sér, Caponegro og Biondi, því
að nóttin var köld og myrk, en þeir
gengu umsvifalaust til verks að losa
í sundur vagnana. Salonia klifraði
upp í eimvagninn um leið og hann
kallaði um öxl sér:
— Ég verð sjálfsagt kominn til
baka eftir hálfa klukkustund eða
svo. Hvað hafði komið fyrir lest
8017?
Skömmu áður en lestin hélt af
stað frá Balvanostöðinni, hafði
Gigliani vélamaður beðið Rosario
Barbato kyndara að moka nú vel
á, þar sem ekki myndi af veita að
það logaði glatt undir kötlunum,
þegar kæmi að hinum erfiðu og
hálu brekkum, sem voru skammt
undan.
8017 veittist ekki erfitt að komast
inn í fyrstu jarðgöngin, en leiðin
lá áfram upp á við og næstu göng
voru erfiðari, en þó rann 8017 skeið-
ið með miklum sóma og glæsibrag.
Næst kom lestin að 25 metra langri
vegarbrú, sem lá að hlykkjóttum
jarðgöngum um það bil tveggja
mílna löngum, sem heita Galleria
delle Armi.
Það er ekki vitað með vissu, hvað
gerðist, nema það, að lestin reyndist
ekki nægjanlega kraftmikil til að
hafa sig áfram í hinum hlykkjóttu
og jafnframt bröttu göngum. Þeg-
ar hún var öll, nema litli vagninn,
sem ætlaður var starfsmönnum og
var aftastur, komin inn í jarðgöng-
in, stanzaði hún og komst ekki
lengra.
í starfsmannavagninum sat Mic-
hel Palo og reyndi að halda sig eins
nærri hinum litla og kúlumyndaða
ofni, þar sem eldur, sem hann hélt
við með gömlum tímaritum og við-
arbútum, logaði glatt.
Hann hafði ekki heyrt neitt við-
vörunarmerki frá eimvagninum,
svo að hann taldi víst, að það væri
allt í lagi, og lestin myndi hafa
stanzað af einhverjum smávægileg-
um orsökum, sem algengt var.
Þar sem hann sat á trébekknum
undir glugganum, og rýndi út, gat
hann greint í morgunskímunni,
snæviþakta jörð og skóg. Land-
svæðið milil Balvano og Bella-Muro
er mjög illt yfirferðar og um það
hlykkjast á ofan úr fjöllunum.
Brautarteinarnir lágu því yfir brýr
og um jarðgöng og enginn vegur
var þarna, hvorki akvegur né
gönguvegur.
Hann gerði sér ekki ljóst, hversu
lengi hann sat þarna við að rýna
út í morgunskímuna, eftir að lestin
stanzaði. Loks rankaði hann við sér
og forvitni hans var vakin. Hann
stóð á fætur og opnaði einn glugg-
ann, og stakk höfðinu út. Hríðar-
fjúkið skall á andliti hans. Hann
sá ekki neitt fram með lestinni vegna
þess að hún var öll nema vagninn,
sem hann var í, inni í jarðgöngun-
um, sem lágu í gegnum snæviþakta
hæðina.
Palo yppti öxlum og hugsaði með
sér að rétt væri að athuga, hvað
um væri að vera. Hann setti upp