Úrval - 01.02.1967, Síða 79

LOFTBELGIR Á TÍMUM STRÍÐS OG FRIÐAR
77
an borðs. Og þeir höfðu misst hann
úr höndum sér. Hann lenti um síð-
ir í fjarlægu þorpi, þar sem bændur
réðust á hann með bareflum, þar
eð þeir héldu, að hér væri illur
andi á ferðinni.
Dag nokkurn stigu tveir farþegar
upp í körfuna, er fest var neðan í
loftbelginn. Voru það ungur eðlis-
fræðingur, Francois Pilatre de Roz-
ier að nafni, og d’Arlandes mark-
greifi. Þeir voru í lafafrökkum og
með harða flibba. í ófreskjunni, sem
þeir stigu upp í, logaði eldur, og
átti hann að hita upp loftið inni í
ófreskjunni, svo að hún þendist út.
Fólk var hrætt um, að ófreskjan
sjálf gæti orðið eldi þessum að bráð.
Joseph Montgolfier gaf merki um,
að leysa skyldi landfestar. Var það
gert. Það kváðu við óp og vein, þeg-
ar þessi risavaxni „bolti“ kom svíf-
andi í áttina til mannþyrpingarinn-
ar. En hann hækkaði sig fljótt, þeg-
ar vindkviða náði tökum á honum.
Hann steig hærra og hærra, 80 fet,
100 og síðan 200. Hann hallaðist
ógnvænlega. Mannfjöldinn dreifðist.
En farþegarnir voru hinir rólegustu.
De Rozier bætti á eldinn, á meðan
d’Arklandes lagaði til sandpoka.
„Ekkert getur komizt í hálfkvisti
við þá gleði, sem greip mig, þegar
ég fann jörðina fjarlægjast“, skrif-
aði De Rozier um atburð þennan
síðar. Þeir gátu séð París betur en
nokkrum öðrum hafði hlotnazt
hingað til. Þeir voru fyrstu menn-
irnir, sem flugu í raunverulegu
flugtæki, og þeir lentu heilir á húfi,
umkringdir æpandi manngrúa.
Loftbelgir komust nú í tízku. All-
ir urðu óðir í að fá tækifæri til þess
að fljúga í loftbelg. Menn og konur
stóðu í eins konar „gondólum", er
festir voru neðan í loftbelgina, og
svifu þannig um loftið. Sífellt var
verið að gera nýjar tilraunir, og
ýmsir skriffinnar spáðu því, að brátt
yrðu íbúar heilla borga farnir að
svífa um loftin í loftbelgjum.
Sérhver „flugmaður", sem setti
nýtt met, varð tafarlaust hetja dags-
ins. Jean-Pierre Blanchard hafði í
hyggju að fljúga yfir Ermasund í
loftbelg, er skyldi vera fylltur
vatnsefni. Þ. 7. janúar árið 1785
lagði hann af stað frá Dover ásamt
dr. John Jeffries í litlum loftbelg.
„Gondólinn“, sem hékk neðan 1
litla loftbelgnum, var í laginu eins
og baðker með fjórum vængjum,
er áttu að vera eins konar stýri til
þess að stýra loftbelgnum með. En
Blanchard komst brátt að því, að
vindurinn var sterkari en hann.
Þegar þeir voru komnir eina mílu
út yfir sundið, tók loftbelgurinn að
lækka flugið. Þessu hélt áfram,
þar til ein aldan náði til þess að
skvettast yfir „gondólann.“ „Kast-
aðu kjölfestunni útbyrðis!“ hróp-
aði Blanchard.
Dr. Jefffries gerði sig líklegan til
þess að kasta tækjum fyrir borð,
en Blanchard skipaði honum að
kasta bókum í þeirra stað. (Þfeir
höfðu fullhlaðið loftbelginn af ein-
hverjum kjánaskap og ætluðu að
færa Frökkum þetta allt að gjöf,
þar á meðal vísindaalmanaki). Og
bækurnar urðu að hverfa og að
lokum einnig tækin. Loftbelgurinn
hækkaði flugið mjög hægt og virt-
ist mundu halda því áfram enda-
laust. Hann mundi springa í loft