Úrval - 01.02.1967, Síða 83

LOFTBELGIR Á TÍMUM STRÍÐS OG FRIÐAR
81
og sendi Norðurríkjaher samstundis
upplýsingar, er að gagni komu.
Lowe vissi það ekki, að hann hafði
í raun og veru komið fram með
fyrsta „flugvélamóðurskipið“.
Þegar Suðurríkjamenn gerðust
sannfærðir um, að ekki yrði unnt
að skjóta Lowe niður, ákváðu þeir
að gera hið næstbezta, þ.e.a.s. koma
sér upp sínum eigin loftbelgium.
Konurnar í Richmond gáfu silki-
kjólana sína, og fyrsti flugbelgur
Suðurríkjamanna leit út eins og
teppi ,sem saumað hefur verið úr
fjölmörgum afgöngum í öllum
regnbogans litum. Loftbelgur þessi
var í notkun í nokkrar vikur, og allt
virtist ætla að ganga vel. En þeir
höfðu ekki neinn Lowe til þess að
stjórna loftbelg sínum. Loftbelgur-
inn slapp úr höndum þeirra einn
sunnudagsmorgun og sveif til iarð-
ar á bak við víglínu Norðurríkja-
manna. Þar ristu hermennirnir hann
í sundur í búta og sendu þingmönn-
um bútana.
Lowe náði hárri elli, og hann var
„loftbelgjakappi“ allt til æviloka.
Eitt hans síðasta verk var að gefa
saman brúðhjón svífandi í loftbelg.
í fyrri heimsstyrjöldinni voru
loftbelgir notaðir í njósnaskyni. I
þeim sátu hermenn dögum saman
og fylgdust með því, sem gerðist á
jörðu niðri. Óvinirnir reyndu auð-
vitað að skjóta þá niður, og oft urðu
hermennirnir að láta sig svífa i
fallhlífum niður úr loftbelgjum, sem
stóðu í björtu báli. En þegar lítið
var um að vera, urðu þeir oft og
tíðum alveg óðir yfir að svífa þarna
uppi í loftinu í endalausum hringj-
um. í síðari heimsstyrjöldinni voru
loftbelgir notaðir í loftvarnaskyni,
þ.e. sem nokkurskonar varnarlína
gagnvart flugvélum óvinanna.
Nú á dögum koma börnin heim
með „loftbelgi“, sem þau hafa keypt
í dýragarðinum. Og „Echo I“, sem
kornst á sporbraut þ. 12. ágúst árið
1960 á tilveru sína að þakka hug-
myndum þeim, sem Montgolfier-
bræðurnir hrundu í framkvæmd.
Þeir hefðu orðið stoltir, ef þeir
hefðu fengið að vita, að litla „kríl-
ið“ þeirra var orðið svona merki-
legt fyrirbrigði, svífandi langt úti
í geimnum.
3ME
Útdráttur úr bréfi, sem telpa i heimavistarskóla skirfaði föður
sinum:
„Nú erum við að byrja á „Samtímasögu", og skólastýran sagði okk-
ur sögu af skipstjóra, sem datt útbyrðis af sinu eigin skipi og hélt í
sér lífi með því að halda sér fast í planka í 5 daga og 5 nætur, þó að
hann vissi ekki, hvort von væri á nokkru skipi. En svo kom samt skip
á staðinn, og honum var bjargað. „Lærið af þessari sögu,“ sagði skóla-
stýran svo, er hún lauk máii sínu. „Þegar allt er komið i hönk og þið
eruð í hræðilegri klípu, gefizt þá ekki upp, fyrr en ykkur er bjargað!“