Úrval - 01.02.1967, Side 93

HINN DÁSAMLEGI HEIMUR
91
una, a'ð því er sólina snerti.
Von Frisch komst líka að því, að
væru hunangsbirgðir í minna en
90 metra fjarlægð, var slíkt gefið
til kynna með annars konar dansi.
Þegar hunangsbirgðirnar voru í
minna en 9 metra fjarlægð, mynd-
uðu leitarbýflugurnar óslitinn hring
með dillhreyfingum sínum, en eftir
því sem fjarlægðin verður meiri,
tekur hringurinn smám saman á sig
sigðarlögun, sem breytist svo smám-
saman að lögun, þangað til hreyf-
ingarnar mynda töluna átta.
Væri um meira en 90 metra fjar-
lægð að ræða, breyttu leitarbýflug-
urnar um hraða dillhreyfinganna.
20 dillhreyfingar á mínútu gáfu tii
kynna, að hunangsbirgðirnar væru
í hálfrar mílu fjarlægð. 12 dill-
hreyfingar á mínútu gáfu aftur á
móti til kynna, að þær væru í
tveggja mílna fjarlægð.
Stefnan, sem halda skal í, er gef-
in til kynna með stefnunni um
miðju tölunnar átta. Beinist dill-
hreyfingin þar upp á við, þýðir það
að ætíð sé í átt til sólar. Beinist
hreyfingin þar aftur á móti niður á
við, þýð.ir það, að ætið sé í þveröf-
uga átt. Hornin þar á milli eru gef-
in til kynna með hreyfingum til
hægri eða vinstri.
Hunangsbýflugur flytjast búferl-
um í stórum hópum og stofna ný
bú. Þegar þrengslin verða mjög
mikil í gamla búinu, er nýjum
drottningum komið á legg, og gamla
drottningin tekur sig upp og flýgur
af stað til nýrri heimkynna með
stóran hóp vinnubýflugna í eftir-
dragi. Þessi hópur kemur sér venju-
lega fyrst fyrir upp í tré til bráða-
birgða.
Leitarbýflugur eru síðan sendar
af stað í leit að hentugum dvalar-
stað. Þegar þær koma heim úr
sendiför þessari, taka þær til að
dansa. Þær sýna ekki alltaf sama
ákafa í dansi sínum og gefa þannig
til kynna, hvort staðirnir, sem þær
hafa fundið, séu bara sæmilegir eða
kannske geysilega eftirsóknarverð-
ir. Séu þeir mjög eftirsóknarverðir,
láta þær í ljós mikla æsingu í
dansi sínum. Þær halda dansinum
áfram í dálítinn tíma. Leitarbýflug-
ur þær, sem hafa aðeins fundið
sæmilega eða jafnvel vafasama
staði, hætt smám saman dansi sín-
um og víkja þannig fyrir hinum,
sem dansa af meiri ákafa. Þær halda
dansi sínum áfram. Sumar leitarbý-
flugurnar, sem hafa áður fundið
fremur lélega staði, fljúga burt og
líta á hina staðina, sem hinar bý-
flugurnar hafa fundið og álitnir eru
ákjósanlegri.
Smám saman virðast leitarbý-
flugurnar síðan komast að sam-
komulagi um endanlegt staðarval,
og hópurinn fiýgur af stað til hins
útvalda staðar. Stundum getur leit-
arbýflugunum alls ekki komið sam-
an um hið endanlega staðarval. Þá
verður hópurinn bara kyrr á trjá-
greininni og drepst í fyrstu vetrar-
frostunum.
Skordýrin láta í ljós viss mann-
leg einkeni á ýmsan annan hátt.
Bembexvöspur grafa til dæmis hol-
ur, sem þær fylla svo af lömuðum
hrossaflugum. Eitt sinn kom það í
ljós, að á sendnu svæði suður í