Úrval - 01.03.1968, Side 48

46
má eðlileg, þá má búast við að menn
þoli illa að hverfa burt af jörðinni
og þangað sem segulafls gætir ekki
neitt.
En það er mín skoðun að þetta
komi ekki að sök, því lífsrythmi
manna og lífsstörf öll hafa aðlagast
þessum rythma um ótal aldir, og
ÚRVAL
honum mundi því ekki auðvelt að
hagga.
Og jafnvel þótt svo væri, að þessi
tilgáta sannaðist, mundi það tæp-
lega fæla menn frá því áformi að
rannsaka geiminn og það sem þar
felst, og þá fyrst og fremst tunglið.
★
Ung nunna hafði ekki séð tvíburabróður sinn í meira en tvö ár,
en hann var flugmaður í Vietnam. Á hverjum degi bað hón guð um
að vernda hann og leyfa honum að snúa aftur heilu og höldnu til
Bandaríkjanna. Nýlega var henni sagt, að það biði hennar gestur í
móttökuherbergi klaustursins. Hún flýtti sér niður, og þegar hún var
á leið niður stigann, kom bróðir hennar einmitt inn í anddyrið. Hún
rak upp undrunar- og gleðióp, þaut til hans og faðmaði hann að sér
af miklum ákafa.
Á sama augnabliki gengu þrjár rosknar nunnur þvert yfir anddyrið.
Þær létu sem ekkert væri og héldu áfram göngu sinni, án þess að
á þeim sæist nokkur svipbreyting. En þegar þær voru komnar yfir
anddyrið og beygðu þar inn í gang, mátti heyra eina þeirra segja
lágt: „Hún hlýtur að þekkja hann.“
Séra Rufus Esser.
Vinur minn, sem fæst við höggmyndalist, var að koma fyrir einu
verki sínu á vegg nýrrar skrifstofubyggingar. Efni listaverksins voru
gömul útblástursrör úr bifreiðum. Rafvirkjameistarinn, sem lagt hafði
rafmagn i bygginguna, virti listaverkið fyrir sér með undrunarsvip.
„Borga þeir þér virklega fyrir þetta?" spurði hann.
„Auðvitað," svaraði vinur minn.
„Er það hugsanlegt?" spurði rafvirkjameistarinn steinhissa og labb-
aði burt. En áður en hann var kominn að hurðinni, snarsneri hann
sér við og spurði vin minn: „Vantar þig vinnu?" Vinur minn hikaði
við, áður en hann svaraði. „Mér er alvara,“ sagði rafvirkjameistarinn.
„Fyrst þú getur selt þetta, vil ég endilega fá þ-ig í vinnu til mín!“
R.B.
Kúlupenni mannsins míns brotnaði, og það kom geysistór, blóð-
rauður blettur í skyrtuvasann. Hann var dekkstur í miðjunni. Ég fór
því með skyrtuna I þvottahús. Afgreiðslumaðurinn skoðaði skyrtuna
í krók og kring og sagði svo við mig lágum rómi, um leið og hann
skimaði laumulega í kringum sig: „Þessi hitti þó heldur en ekki
betur í mark!“
H.E.J.