Úrval - 01.11.1970, Qupperneq 48

46
URVAL
um kaupa miða í asnahappdrætti.“
í bænum var nýstofnuð leik-
fangaverzlun, þar sem var hið
mesta úrval af risavöxnum, upp-
stoppuðum böngsum, gíröffum, fíl-
um og því sjálfsagt einnig ösnum.
Því hélt ég, að þetta asnahappdrætti
væri bara auglýsingabrella á veg-
um verzlunar þessarar. Ég gaf Me-
lissu því peningana, og hún hvarf.
Ég var búinn að raka saman lauf-
blöðunum síðdegis og var að fara
inn, þegar síminn hringdi. Jane
svaraði hringingunni: „Halló? Ó,
halló, Jennifer. (Jennifer, elzta af-
kvæmið, var 11 ára gamalt). „Hvað
segirðu? Gerðirðu hvað? Vannstu?
En gaman! Auðvitað máttu koma
með hann heim, elskan. Farðu bara
varlega, þegar þú ferð yfir götur.
Bless.“
Jane lagði frá sér símatækið og
sagði með undrunarhreim í rödd-
inni: „Jennifer segir, að hún hafi
unnið asna.“
Ég skýrði henni frá asnahapp-
drættinu og leikfangaverzluninni
og uppstoppuðu dýrunum. Svo sett-
ist ég og lét fara vel um mig.
Augnabliki síðar hélt ég, að ég
væri að fá of háan blóðþrýsting.
Ég gat heyrt eitthvað suðandi
hljóð mjög greinilega. Ég nefndi
þetta við Jane. Hún heyrði líka
þetta sama hljóð.
„Hvað heldurðu, að þetta sé?"
spurði hún.
„Mér finnst það hljóma eins og
hávaði frá hóp af fólki, sem er allt
að kjafta." í rauninni hljómaði
þetta eins og heil mannþyrping
væri að kjafta.
Jane stóð við framgluggann.
Skyndilega tók ég eftir því, að á
andlit hennar kom svipur, sem
maður gæti búizt við á andliti hol-
lenzkrar stúlku, sem er nýbúin að
taka eftir því, að sjávarvarnar-
garður hefur rofnað og sjórinn er
farinn að flæða yfir láglendið. Ég
spratt á fætur og gekk til hennar.
Ég horfði út yfir grasflötina okk-
ar og alla leið út á götu, en þaðan
virtust þessi síhækkandi hljóð ber-
ast. Þarna var í sannleika heil
mannþyrping! Þarna voru heilar
hjarðir af börnum, hlæjandi, hopp-
andi og hlaupandi í áttina að hús-
inu okkar. Þarna var líka fullorð-
ið fólk, og ýmsir nágrannar okkar.
Og þeir virtust líka vera í óvenju-
lega gáskafullu skapi, sprellfjörug-
ir og brosandi, bendandi og mas-
andi saman á glaðlegan hátt. Og
svo þegar skrúðgangan nálgað'ist
enn meira gangstíginn okkar, kom-
um við loks auga á miðdepilinn,
sem athygli allra beindist að.
Og þarna var Jennifer umkringd
glaðri og brosandi mannþyrpingu.
Yfir andliti hennar hvíldi innileg-
ur hamingjusvipur, þegar hún nálg-
aðist okkur vaggandi á baki ósvik-
ins asna! Ég komst brátt að því,
að leikfangaverzlunin átti ekki
neina aðild að þessu fyrirtæki.
Happdrættinu hafði verið komið á
laggirnar af Demokrataflokki
Löngueyjar, og krakkarnir mínir
voru nýbúnir að vinna „heilladýr"
kosningabaráttunnar í happdrætti,
sem dregið hafði verið í rétt fyrir
lok hennar.
Þessi hjörð æstra barna og for-
vitinna nágranna kom nú upp eft-
ir garðstígnum okkar og líka þvert