Úrval - 01.11.1975, Qupperneq 15

BORGIN ÓSÖKKVANDI
13
heila nótt að byggja varnargarð úr
sandpokum umhverfis aðalgasstöð borg
arinnar, því að ef vatnið hefði náð að
flæða inn í stöðina hefði borgin orðið
gaslaus. Sömu ráðstafanir voru gerðar
við bankabyggingu í miðborginni til
þess að koma í veg fyrir að milljónir
dollara í seðlum eyðilegðust. Auk þess
fluttu hermennirnir sandpoka til heim-
ila fólks, losuðu bíla sem sátu fastir
(um 4000 bílar ientu í flóðinu), vörp-
uðu niður matarpökkum úr þyrlum og
önnuðust fólksflutninga með bílum og
bátum.
Starfsmenn í útvarpsstöðvum Bris-
bane stóðu sig með afbrigðum vel
þessa hörmungardaga, því að þeir voru
öruggur tengiliður fólksins eftir að
annað hafði brugðist. Maður heyrði
til dæmis í útvarpinu skelfda rödd
einhvers sem hringdi: „Ég er að reyna
að ná sambandi við Maríu dóttur
mína. Hún býr í Inala, en síminn er
bilaður." Nokkrum mínútum seinna
var svo útvarpað orðsendingu frá
Maríu. Otvarpsmennirnir héldu jafn-
vel kyrru fyrir í stöðvunum meðan
flóðið sópaði burt heimilum þeirra.
Almennir borgarar sýndu einnig að-
dáunarverðan kjark og dugnað í bar-
áttunni við erfiðleikana. Fljótlega var
heill floti lítilla vélbáta í einkaeign
kominn af stað og farinn að bjarga
fólki og dýrmætustu eigum þess. Marg-
oft kom það fyrir, að báteigendurnir
fluttu nauðstatt fólk til sinna eigin
heimila og buðu því að dveljast þar
eins lengi og það lysti.
Enginn skarst úr leilt. Glen Suttie
kjötkaupmaður bjó í húsi sem stóð það
hátt, að honum stafaði engin hætta
af flóðinu, en þegar hann sá húsin
niðri í dalnum hverfa undir vatn, gat
hann ekki setið auðurn höndum. Hann
kvaddi konu sína og flýtti sér að taka
þátt í hjálparstarfinu.
Seinna gerðist hann leiðsögumaður
tveggja herbáta sem sigldu um flóða-
svæðið í nágrenninu til eftirlits. í einni
slíkri ferð munaði litlu að hann léti
lífið. Annar báturinn rakst á háspennu-
línu með þeim afleiðingum, að tveir
hermenn féllu fyrir borð og dóu af
raflosti. Pað varð Suttie til lífs, að
hann hafði kropið niður í bátnum til
þess að svipast um eftir hesti, sem
hann átti og var á beit á grasbletti í
nágrenninu. Hann fékk brunasár og
taugaáfall — en slapp lifandi.
Aðrir voru ekki jafn heppnir. Bif-
reið með hjónum og ungu barni lenti
í beljandi straumiðunni. Pegar móðir-
in var að reyna að rétta föðurnum
barnið, reif straumþunginn það úr
fangi hans og batt enda á líf þess. Mið-
aldra maður dó úr hjartaslagi eftir að
honum hafði verið bjargað undan flóð-
inu. Annar maður neitaði að fara í
björgunarbátinn, sem sótti konu hans
og dóttur, og drukknaði síðan í sínu
eigin eldhúsi.
Dauðsföllin 11 hefðu orðið miklu
fleiri ef íbúar Brisbane hefðu ekki sýnt
eins mikla hjálpsemi og rausnarskap
og raun bar vitni. Pegar flóðið fyllti
skurðstofu Peter Dents læknis, flutti
hann tæki sín í hjólhýsi og hélt áfram
að veita ókeypis læknishjálp. Verk-